Γεννήθηκα στις 6 Δεκεμβρίου 1977 στην Αθήνα. Με τους φίλους μου παίζαμε μπάλα στα στενά της Κυψέλης, στην "Καγκελόπορτα" στο Πάρκο και μπάσκετ στο 60ο και το Πολιτιστικό. Ήθελα να γίνω δημοσιογράφος από τότε που είδα τον Πίκο Απίκο στη "Φρουτοπία" του Τριβιζά. Δυστυχώς, δεν έχω καταφέρει να ταξιδέψω στο Πιπερού ή να εξιχνιάσω κάποιο έγκλημα. Λατρεύω την Ιστορία και τη Γεωγραφία, να γράφω με μολύβι και ξυλομπογιές, να βλέπω τους πίνακες του Μονέ και του Μποτιτσέλι, να περιγράφω αγώνες, να διαβάζω εφημερίδες. Δεν μπορώ να αντισταθώ στα αμυγδαλωτά Τήνου, στα γλυκά του κουταλιού και σε ένα καλό ματς Champions League. Δεν μπορώ να καταλάβω όσους είδαν τον Μαραντόνα στο Μεξικό το 1986 κι έγιναν ο,τιδήποτε άλλο εκτός από Αργεντινή. Εκνευρίζομαι με την αναξιοκρατία και την ανισονομία που επικρατεί στη χώρα μου, τον ενδοτισμό και την ευθυνοφοβία των Ελλήνων πολιτικών. Εάν δεν ήμουν δημοσιογράφος, θα ήθελα να ασχοληθώ με το χώρο της μόδας ή να γίνω οδηγός WRC. Ξεκίνησα την πορεία μου γράφοντας στο "Φως των Σπορ" στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Αν και μέλος της μεταβατικής γενιάς -από τον έντυπο Τύπο στον ηλεκτρονικό- δεν έχει αλλάξει ούτε κατά τι η πεποίθησή μου πως η εφημερίδα αποτελεί το Α και το Ω της δημοσιογραφίας.