Ο Κάρλος Αλκαράθ, που επιβεβαιώνει τις σκληρές αλήθειες, που έχει γράψει στην αυτοβιογραφία του για το τένις, ο Αντρέ Αγκάσι και το μάθημα που καλείται να πάρει από τη φετινή σεζόν ο Στέφανος Τσιτσιπάς.
Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους, θρυλικούς θα έλεγε κανείς, αθλητές του παγκόσμιου τένις. Νο 1 στον κόσμο για 100 και πλέον εβδομάδες, κάτοχος 60 τίτλων, οι οκτώ εκ των οποίων σε σλαμ και περισσότερες από 850 νίκες στην σπουδαία καριέρα του. Το αντίπαλο δέος του Πιτ Σάμπρας και ο επί σειρά ετών αντίπαλος των Μπόρις Μπέκερ, Πατ Ράφτερ, Ιβάν Λεντλ και Ρότζερ Φέντερερ.
Ο λόγος φυσικά για τον Αντρέ Αγκάσι, ο οποίος κατάφερε να δημιουργήσει ντόρο με την αυτοβιογραφία του, γράφοντας σκληρές αλήθειες, που δύσκολα βγαίνουν από τα χείλη επαγγελματιών αθλητών και αθλητριών του τένις!
Ο Αγκάσι έγραψε λοιπόν: «Απεχθάνομαι το τένις. Είναι τόσο μοναχικό, μια βαρετή και επαναλαμβανόμενη ακολουθία ταξιδιών, προπονήσεων και αγώνων. Στην πυγμαχία μπορείς να έρθεις σε επαφή με τον αντίπαλό σου, στο τένις όμως έχεις απέναντί σου τον αντίπαλο, δεν τον ακουμπάς και δεν του μιλάς»
Ο Αντρέ Αγκάσι, χρησιμοποιώντας λίγες λέξεις, περιέγραψε με απόλυτη ακρίβεια την αλήθεια και τις τεράστιες δυσκολίες, που κρύβονται πίσω από τη λάμψη, που εκπέμπει ένα άθλημα όπως το τένις! Η λάμψη του είναι μόνο η βιτρίνα, πίσω από αυτή υπάρχουν μονοπάτια δύσβατα και όχι πάντα τόσο φωτεινά…
Ο Κάρλος Αλκαράθ πήγε στη Νέα Υόρκη για το U.S. Open, που είναι σε εξέλιξη αυτή την περίοδο, ως κάτοχος του Roland Garros και του Wimbledon αλλά και ως ασημένιος Ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Οι φιλοδοξίες μεγάλες για τον Ισπανό, που είχε στόχο να επαναλάβει τον θρίαμβο του 2022. Δεν τα κατάφερε όμως, όπως δεν τα κατάφερε και ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Και οι δύο αποχαιρέτησαν πρόωρα τη διοργάνωση.
Για όσους παρακολουθούν απ’ έξω τον θαυμαστό κόσμο του τένις, ο αποκλεισμός και των δύο ήταν έκπληξη μεγατόνων.
Για τον Ισπανό όμως ίσως να μην ήταν και τόσο μεγάλη η έκπληξη… «Ήταν μια μάχη με τον εαυτό μου. Ένιωθα καλά μετά από κάποιους πόντους. Μετά, έχανα κάποιους πόντους και έπεφτα ψυχολογικά. Είχα πολλά σκαμπανεβάσματα στο μυαλό μου.» δήλωνε λίγο μετά την ήττα «έχω δώσει πολλά ματς τελευταία. Το πρόγραμμα είναι πολύ σκληρό. Πήρα μερικές ημέρες ρεπό μετά τους Ολυμπιακούς και πίστευα ότι θα ήταν αρκετό για μένα. Δεν ήταν τελικά. Ήρθα εδώ χωρίς πολλή ενέργεια. Πίστευα ότι θα την βρω εδώ, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη».
Αυτές ακριβώς οι δηλώσεις θύμισαν σε πολλούς όσα έγραψε ο Αγκάσι στην αυτοβιογραφία του για τη μοναχικότητα του αθλήματος και τις δυσκολίες των διαδοχικών ταξιδιών, των προπονήσεων και των αγώνων.
Έτσι είναι το τένις όμως και αυτό δεν θα αλλάξει, γι’ αυτό δεν θα εκλείψουν τα σκαμπανεβάσματα στις αποδόσεις των αθλητών και κατ’ επέκταση οι αγωνιστικές εκπλήξεις.
Μια τέτοια δύσκολη αλλά όχι αποτυχημένη περίοδο, με σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, διανύει φέτος και ο Στέφανος Τσιτσιπάς.
Και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αποτυχημένη όταν το ρεκόρ του φέτος σε νίκες-ήττες είναι 36-16 ή όταν κατέκτησε τον τίτλο στο 1000 του Μόντε Κάρλο ή ότταν έπαιξε στον τελικό της Βαρκελώνης και στα προημιτελικά του Ρολάν Γκαρός, όπου ηττήθηκε από τον πρωταθλητή, Κάρλος Αλκαράθ ή τέλος, όταν βρέθηκε στα προημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, όπου ηττήθηκε από τον χρυσό Ολυμπιονίκη, Νόβακ Τζόκοβιτς.
Σίγουρα δεν πρόκειται για μια αποτυχημένη σεζόν για τον Στεφ, είναι, όμως, μια σεζόν – μάθημα για τον ίδιο. Ένα μάθημα, που αν το διαβάσει σωστά, μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει…