Το όνειρο τους συνεχίζουν και ζουν τα πιτσιρίκια των «ερυθρόλευκων», αφού προκρίθηκαν στον τελικό του UEFA Youth League επικρατώντας της Ναντ (0-0, 3-1 πεν.) και θα αντιμετωπίσουν την ερχόμενη Δευτέρα (22/4,19:00), τον νικητή του ζευγαριού Μίλαν – Πόρτο.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού που παρακολούθησε την αναμέτρηση από την κερκίδα λόγω τιμωρίας, ανέφερε πως είναι πολύ περήφανος για τα παιδιά του και πως υπάρχει μέλλον στις ακαδημίες των «ερυθρολεύκων».
Αναλυτικά οι δηλώσεις του:
«Είναι δημιούργημα όλων, της ακαδημίας, των χρόνων. Χαίρομαι και είμαι υπερήφανος που προπονώ αυτή την ομάδα. Να συγχαρώ τους συνεργάτες, που έκαναν εξαιρετική δουλειά, τους αξίζουν συγχαρητήρια. Προσπαθώ να πατάω στη γη. Είναι τρομερό επίτευγμα για τον σύλλογο. Ένα παιδί της ακαδημίας να πιάνει πέναλτι χθες στην Κωνσταντινούπολη, να γινόμαστε η πρώτη ομάδα στα 100 χρόνια ιστορίας του συλλόγου που φτάνει σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Είμαστε περήφανοι, όσοι είναι Ολυμπιακοί είναι περήφανοι, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες φαντάζομαι. Είναι διαφορετικό να είσαι εκτός πάγκου. Ίσως, βοηθάει κάποιες φορές να βλέπεις πράγματα. Το σημαντικότερο που είπα στα παιδιά πριν είναι ότι η ομάδα έχει μέταλλο, χαρακτήρα που την κάνει ξεχωριστή, σαν ομάδα και σαν διαδικασία διαχείρισης συναισθημάτων. Είμαι μέλος της πρώτης ομάδας, και ξέρω ότι είναι ακριβώς το ίδιο η δουλειά που γίνεται. Ίσως, ο τρόπος που το περνάς στα παιδιά είναι διαφορετικό. Αλλά στον Ολυμπιακό η δουλειά είναι απόλυτα επαγγελματική, υψηλού επιπέδου. Τα αποτελέσματα είναι ένας τρόπος να αξιολογήσεις. Το ότι παίκτες πάνε στην πρώτη ομάδα, όπως ο Τζολάκης που έδωσε την πρόκριση χθες στην Πόλη, αρκετά από αυτά είναι μέλη της Β ομάδας. Ο σύλλογος έχει να περιμένει πολλά από την ακαδημία και αυτό μας κάνει διπλά χαρούμενους! Ένα ακόμα βήμα για να τελειώσει η πίστα. Το να γράφεις ιστορία να εξαντλείς τα περιθώρια για να το κάνεις όσο καλύτερα μπορείς. Να γυρίζεις στα αποδυτήρια και να μην έχεις ενοχές. Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γιατί δεν ήθελα να τελειώσει ο κύκλος μου με εμένα στην εξέδρα. Ήταν το καλύτερο δώρο που μου έκαναν!».