Ο 69χρονος Ολλανδός, τόνισε συγκεκριμένα στο ολλανδικό ESPN:
Για τον Παναθηναϊκό: «Οι Έλληνες είναι σαν τους Ολλανδούς. Τους αρέσει πολύ να ταξιδεύουν. Δεν ξέρεις τι πρόκειται να σου συμβεί. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και συνάντησα Έλληνες παντού. Μου έλεγαν ‘Κύριε Τεν Κάτε, ΠΑΟ’. Ο Παναθηναϊκός είναι αλήθεια ένα τεράστιο κλαμπ παγκοσμίως. Όπου πας, υπάρχουν οπαδοί. Τα ευρωπαϊκά ματς ήταν πάντα πολύ ιδιαίτερα. Υπάρχουν πάντα πολλοί θεατές, μόνιμο sold-out στα εντός έδρας. Ένα μεγάλο ”τρελάδικο”. Τον καιρό που βρισκόμουν εκεί αγωνίζονταν στο Ολυμπιακό Στάδιο, τώρα παίζουν σε μικρότερο γήπεδο».
Για την πορεία του 2009 στο Τσάμπιονς Λιγκ: «Δεν φαινόταν ότι θα γίνει όταν χάσαμε το πρώτο παιχνίδι στον όμιλο από την Ανόρθωση. Έλληνες να χάνουν από Κύπριους, αυτό είναι αδύνατο. Έπρεπε να τους κερδίσουμε. Χάσαμε εντός από την Ίντερ, άδικα και όλοι έγραφαν ότι είχαμε αποκλειστεί. Αυτό θα μπορούσε να γίνει εντός με Βέρντερ Βρέμης, αλλά φέραμε ισοπαλία και σκόραραν δύο τέρματα, που ποτέ δεν θα κατακυρώνονταν από το VAR. Τότε πήγαμε να παίξουμε με τη Βέρντερ και θυμάμαι ότι μου πήρε συνέντευξη ο Φραντς Μπεκενμπάουερ, που ήταν αναλυτής στη γερμανική τηλεόραση. Με ρώτησα αν τα είχαμε παρατήσει και του απάντησα ”όχι, θα τα παρατήσω μόνο αν χρειαζόμαστε τέσσερις βαθμούς από ένα παιχνίδι”. Είχα αυτοπεποίθηση μετά το εντός έδρας ματς, αλλά οι περισσότεροι γελούσαν. Κερδίσαμε 3-0 και μετά πήγαμε στην Ίντερ. Ίδια ιστορία. Αν κοιτάξεις την ποιότητα, δεν είχαμε καμία πιθανότητα, ήταν η Ίντερ που έναν χρόνο μετά πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά ήξερα ότι πάντα μπορούσαμε να σκοράρουμε, ακόμα και απέναντι στον Ζοσέ Μουρίνιο. Χάρη σε ένα γκολ από κόρνερ, κερδίσαμε 1-0. Και όχι μόνο αυτό, ήμασταν πρώτοι στον όμιλο, ο κόσμος ήρθε ανάποδα. Η υποδοχή στο αεροδρόμιο ήταν εξαιρερική».
Για το τέλος της συνεργασίας με τον Παναθηναϊκό: «Δυστυχώς τελείωσε με άσχημο τρόπο η καριέρα μου εκεί. Ήμασταν στην κορυφή, συνεχίζαμε στο Europa League και ήμασταν στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Είχαμε ήδη αποκλείσει όλες τις μεγάλες ομάδες. Δεν γνωρίζω γιατί απολύθηκα. Υποτίθεται πως θα παίρναμε ένα μεγάλο μπόνους αν κατακτούσαμε το πρωτάθλημα. Κάποιοι λένε πως αυτός ήταν ο λόγος».
Για τον τότε πρόεδρο, Νικόλα Πατέρα: «Ο Πατέρας μου είχε δώσει το γιοτ του για να πάω διακοπές. Στην φιέστα του πρωταθλήματος, οι οπαδοί τραγουδούσαν το όνομά μου. Κατά μία έννοια, αυτός ήταν δικός μου τίτλος. Γι’ αυτό όταν κοιτάζω πίσω θεωρώ τον Παναθηναϊκό ως μία από τις καλύτερες ομάδες που δούλεψα».