Η αποστολή αναχώρησε λίγο πριν από τις τρεισήμισι τελικά από το αεροδρόμιο “Μακεδονία”. Με είκοσι δυο ποδοσφαιριστές, καθώς πίσω έμειναν οι Μακ, Μαντούρο, Δεληγιαννίδης, Ποζατζίδης, Πόζογλου και τους κ.κ. Φιλιππίδη, Βρύζα, Μ. Γκαγκάτση μαζί, αυτό που εύκολα διέκρινε κανείς κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν η ηρεμία. Μια αίσθηση που σαφώς είχε να κάνει με το γεγονός πως είχε προηγηθεί προπόνηση το πρωί, με την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών – κι όχι μόνο – ν? απασχολούνται με τις ηλεκτρονικές συσκευές ήχου και εικόνα, με βιβλία ή απλά … αξιοποίησαν τον χρόνο τους κλείνοντας για λίγο τα μάτια τους.
Οι μετακινήσεις στο εσωτερικό του αεροσκάφους ήταν λιγότερες από κάθε άλλη φορά κι οι όποιες συζητήσεις κατά τι μειωμένες σε σχέση με άλλες φορές. Η φωνή του κυβερνήτη, που σε κάποιο σημείο παραδοσιακά ενημερώνει για τα δεδομένα της πτήσης, ύψος, ταχύτητα, χρόνος που απομένει μέχρι τον προορισμό και οι εκεί καιρικές συνθήκες, έδωσε μια μικρή αφορμή για κουβέντα καθώς ανέφερε πως τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή το αεροπλάνο εισερχόταν στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας κι οι …. κακοί συνειρμοί ήταν πολλοί.
Ηταν το πλέον μακρινό ταξίδι της φετινής ευρωπαϊκής περιπέτειας του ΠΑΟΚ – σ? επίσημους αγώνες – ως τώρα και μετά από μακρόχρονη αποχή από τις επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις πλην των διεθνών φυσικά λόγω της διακοπής και της αναβολής, κάτι που δείχνει να έχει αφήσει τα σημάδια του. Το άνοιγμα της πόρτας του αεροσκάφους λίγο μετά την προσγείωση έδωσε μια πολύ καλή γεύση για τις αρκετά κρύες καιρικές συνθήκες που αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης τις προηγούμενες ημέρες. Χιόνι υπήρχε μόνον στις άκρες του δρόμου, όμως ο πάγος ελοχεύει κάνοντας τους οδηγούς ακόμη πιο προσεκτικούς. Περίπου πενήντα λεπτά διήρκησε η μετάβαση οδικώς από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο, αφού είχε προηγηθεί χρονικά ο σχεδόν … πεντάλεπτος έλεγχος της βίζας και των σχετικών εγγράφων διαλύοντας τις ανησυχίες για πολύωρη διαδικασία.