Όταν ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ ανέλαβε τη θέση του προπονητή της Αγγλίας το 2016, οι προσδοκίες ήταν τόσο χαμηλές που ο ίδιος περιέγραψε ότι ο κύριος στόχος του ήταν απλώς να φτιάξει ξανά μια ομάδα για την οποία «οι οπαδοί θα μπορούσαν να είναι υπερήφανοι».

«Περηφάνια». Αυτός ήταν ο κύριος στόχος και ανεξάρτητα από την ήττα στον τελικό του Euro 2024 την προηγούμενη Κυριακή, οι περισσότεροι θα συμφωνούν, μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής του, ότι πέτυχε αυτόν τον στόχο. Ο Σάουθγκεϊτ επιβεβαίωσε την Τρίτη ότι είναι «ώρα για αλλαγή», με την ήττα της Κυριακής από την Ισπανία, να είναι η τελευταία του σε 102 αγώνες ως επικεφαλής των «Τριών Λιονταριών».

Ο Σάουθγκεϊτ έκανε τους οπαδούς να πιστέψουν ξανά στην ομάδα, έχοντας αναδημιουργήσει τις προσδοκίες σε σημείο υψηλότερο από ότι ήταν εδώ και δεκαετίες. Αν και οι παίκτες είναι φυσικά μέρος αυτού, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Σάουθγκεϊτ έπαιξε κεντρικό ρόλο και γι’ αυτό η θητεία του ως επικεφαλής της ομάδας πρέπει να θεωρείται επιτυχημένη, ακόμη και χωρίς το επίτευγμα της κατάκτησης ενός τροπαίου.

Σίγουρα ήταν τυχερός που διορίστηκε την κατάλληλη στιγμή για να κατευθύνει μια από τις πιο ταλαντούχες γενιές παικτών που παρήγαγε ποτέ η χώρα, αλλά η Εθνική ομάδα ανδρών είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση τώρα από ότι πριν από οκτώ χρόνια. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι σίγουρα θα τον «στοιχειώνουν» οι δύο χαμένοι τελικοί του Euro από την Ιταλία το 2021 και από την Ισπανία πριν από λίγες ημέρες στο Βερολίνο.

Έτσι, ενώ είναι προφανώς ένα επίτευγμα ότι η Αγγλία έφτασε σε δύο διαδοχικούς τελικούς του Euro χωρίς να έχει ξεπεράσει ποτέ τα ημιτελικά, γράφτηκε στην ιστορία ως η πρώτη ομάδα που έχασε διαδοχικούς τελικούς Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και έτσι ο Σάουθγκεϊτ έγινε ο μόνος προπονητής που ηττήθηκε σε δύο τελικούς του Euro. Αυτά τα γεγονότα από μόνα τους παρέχουν ένα μάλλον συνοπτικό επιχείρημα για την καταλληλότητα της στιγμής να χωρίσουν οι δρόμοι των δύο πλευρών. Αν και δεν μπόρεσε να τελειώσει τα 58 χρόνια της ανοιχτής πληγής, ο Σάουθγκεϊτ προσέδωσε τουλάχιστον οκτώ χρόνια ελπίδας σε αυτή τη μεγάλη ποδοσφαιρική χώρα που ήταν στην αφάνεια.

Όλοι οι προπονητές της Αγγλίας επικρίνονται και ο Σάουθγκεϊτ σίγουρα δεν το ξέφυγε από αυτό. Καθώς όμως η σκόνη πέφτει, η θέση του στο πάνθεον είναι ξεκάθαρη. Ο Σερ Αλφ Ράμσεϊ παραμένει ο κορυφαίος, ο οραματιστής που άλλαξε την τακτική ενός έθνους και κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο και υπάρχει ένα κενό από τον Σάουθγκεϊτ, αλλά το χάσμα πίσω του είναι σχεδόν το ίδιο ευδιάκριτο. Οδήγησε την Αγγλία σε δύο τελικούς και, το πιο σημαντικό, άλλαξε την κουλτούρα.

Ίσως τους επόμενους μήνες και χρόνια να αναγνωριστούν πραγματικά τα επιτεύγματα του. Αυτός είναι ο λόγος που ο Σάουθγκεϊτ μπορεί να φύγει με το κεφάλι ψηλά και ικανός να αναλογιστεί την εξαιρετική δουλειά που έκανε, με τα όποια αναμφισβήτητα λάθη του, αλλά κατάφερε να επαναφέρει την Αγγλία ως μία πολύ σημαντική δύναμη στην παγκόσμια ποδοσφαιρική σκηνή.