Ήταν τα μέσα του Δεκέμβρη του 2019, αρχές του 2020. Ο Χουάν Φεράντο ήταν τότε προπονητής στον Βόλο. Το τελευταίο του παιχνίδι στη SL1 ήταν στις 8 Δεκεμβρίου 2019 και ήταν το Βόλος-Παναθηναϊκός 1-1. Ακολούθως, έγινε γνωστό ότι ο Ισπανός τεχνικός είχε ένα πρόβλημα με την υγεία του και αποχωρεί εσπευσμένα. Ο ίδιος έχει πει ποτέ ότι ήδη από τα τέλη εκείνου του Νοέμβρη δεν ένιωθε καλά.
Από τον Βόλο πηγαίνει σε νοσοκομείο της Λάρισας. Μετά, θα πάει σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Ο Φεράντο είχε σταματήσει το (αγαπημένο του) ποδόσφαιρο σε ηλικία 18 ετών λόγω τραυματισμού, ο Καταλανός μαθητής της Masia. Τώρα έμπαινε σε μια σειρά εξετάσεων. Κινδύνευε.
“Ήθελα να πεθάνω”, είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο Play Fútbol. “Όταν έφτασα στο νοσοκομείο, μετά το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, οι γιατροί μου είπαν πως ήταν ήδη πολύ αργά και ότι θα τυφλωνόμουν. Την πρώτη νύχτα στο νοσοκομείο της Λάρισας, έσπασα. Ήθελα να πεθάνω. Ήταν όλα μαύρα και δεν μπορούσα να δω το παραμικρό”.
Ο Χουάν Φεράντο επιστρέφει στην Ευρώπη, είναι ο νέος προπονητής της ΑΕΚ Λάρνακας μετά τη θητεία του στην Ινδία εκεί όπου πήρε δύο Κύπελλα, αρχικά ένα με την Γκόα και ένα με την Μοχούτ Μπαγκάν.
Και ένα Πρωτάθλημα με τη Μοχούτ Μπαγκάν.
Είναι ο νέος προπονητής της ΑΕΚ Λάρνακας, επιλογή των ανθρώπων της ομάδας και του τεχνικού διευθυντή, Τσάβι Ρόκα, που είχε συνεργαστεί με τον Παναθηναϊκό πριν μερικά χρόνια.
Το Novasports.gr μίλησε με τον Χουάν Φεράντο, στο διάστημα της παρουσίας της κυπριακής ομάδας στην Ολλανδία για προετοιμασία.
–Τι αναμνήσεις έχετε από την Ελλάδα;
“Καλές αναμνήσεις, σίγουρα απόλαυσα πάρα πολύ το διάστημα μου στην Ελλάδα δυστυχώς όμως με το πρόβλημα υγείας δεν ήτανε και η καλύτερη στιγμή στη ζωή μου, ήτανε πολύ δύσκολο, είμαι όμως χαρούμενος τώρα. Συνεχίζω με θεραπείες μετά από τέσσερα χρόνια”.
–Πώς είστε τώρα;
“Χρειάζεται να κάνω συχνά ελέγχους, να κάνω τσεκ κάθε χρόνο, η φαρμακευτική αγωγή συνεχίζεται ακόμη αλλά είμαι πολύ χαρούμενος. Κάποια στιγμή ήτανε πολύ δύσκολο, ήταν τραγικό. Είμαι χαρούμενος γιατί το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι εργάζομαι και επέστρεψα στην Ευρώπη που σε αυτή την περίπτωση είναι η Κύπρος. Είμαι πολύ χαρούμενος, είναι ένα πολύ καλό σωματείο είναι μια φιλόδοξη ομάδα”.
-Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα τότε;
“Πρώτα είχα πάει στο νοσοκομείο στη Λάρισα. Μετά στη Θεσσαλονίκη. Περίπου δύο μήνες έμεινα στην Θεσσαλονίκη. Και μετά, τον Ιανουάριο γιατί είχαν αρχίσει να έρχονται και οι πληροφορίες για τον covid, αποφάσισα να ταξιδέψω στην Ισπανία. Είχα συναντήσεις σε διάφορα νοσοκομεία. Ήτανε χειρότερη κατάσταση στην Ισπανία γιατί δεν βρίσκανε λύση. Μέχρι που ήρθε ο Μάιος, ο Ιούνιος που ένας γιατρός βρήκε μια θεραπεία και… Δόξα τω Θεώ”.
Συμπληρώνει: “Ακόμη φοβάμαι. Μερικές φορές όταν υπάρχουνε πολλά φώτα… Το σκέφτομαι γιατί το το φως είναι ένα μικρό πρόβλημα. Αλλά όχι, είμαι καλά τώρα αλλά πολλές φορές είναι στο μυαλό μου”.
–Μέσα από το ποδόσφαιρο βρήκατε δύναμη, παίρνετε βοήθεια από αυτό, από την εργασία σας;
“Σίγουρα. Τη μια στιγμή σκεφτόμουν ότι θα χάσω τη δουλειά μου, θα χάσω όλο αυτό. Σίγουρα κάθε πρωί, κάθε βράδυ, όταν παίρνω τη φαρμακευτική αγωγή, θυμάμαι όλες αυτές τις στιγμές. Αλλά επαναλαμβάνω είμαι πολύ χαρούμενος γιατί μπορώ να δουλέψω, να έχω μια φυσιολογική ζωή. Σίγουρα οι θεραπείες δεν είναι κάτι που σου αρέσει γιατί πρέπει όλη την ώρα να τσεκάρεις την αγωγή σου και με τα ταξίδια. Αλλά όλο αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα τώρα”.
–Τι θυμάστε από την Ελλάδα από τον Βόλο, από τον Εργοτέλη;
“Η εμπειρία μου στον Εργοτέλη ήταν δύσκολη γιατί στο τέλος ξέρετε τι έγινε με την ομάδα. Στην αρχή σκεφτόμουν μήπως είναι δικό μου το φταίξιμο, μήπως έχει να κάνει με την μεθοδολογία μου, μήπως το ότι δεν έχω καλές σχέσεις με την ομάδα. Σκεφτόμουν τι έγινε. Ίσως ήταν και θέμα σταθερότητας. Αλλά όλοι ξέρουμε την κατάσταση στον Εργοτέλη, θυμάμαι είχαμε 42 παίκτες, στην προετοιμασία. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι είχε γίνει στην ομάδα εκείνη την περίοδο”.
Προσθέτει: “Στον Βόλο ήτανε πολύ διαφορετικά, υπήρχε σταθερότητα, είχα μια πολύ στενή συνεργασία με τον Ακη Πέτρου, ωραίος άνθρωπος. Με μένα ο Αχιλλέας (σ.σ.: Μπέος) δεν είχε ποτέ πρόβλημα, με σεβότανε πολύ και εγώ τον σεβόμουνα. Ναι, είναι ένας δυναμικός άνθρωπος, πολλοί προπονητές μου είπανε ότι είναι δύσκολος, ναι. Ο χαρακτήρας του δεν είναι εύκολος Αλλά ειλικρινά εκείνα τα τρία χρόνια σεβότανε πάρα πολύ τις αποφάσεις μου, τη γνώμη μου για το ποδόσφαιρο. Ο Βόλος ειλικρινά είχε καλά στοιχεία. Γενικώς, η πόλη αγαπάει το ποδόσφαιρο, ξέρετε ο Ολυμπιακός Βόλου, η Νίκη Βόλου που έχουν κι αυτοί τους οπαδούς τους. Το πιο σημαντικό ήτανε η σταθερότητα στο σωματείο. Ο πρόεδρος είναι πρόεδρος, ο γενικός αρχηγός είναι γενικός αρχηγός, ο φυσιοθεραπευτής είναι φυσιοθεραπευτής, αυτό είναι καλό”.
–Τώρα είστε στην ΑΕΚ Λάρνακας που έφτασε πολύ κοντά στο να πανηγυρίσει τον τίτλο την προηγούμενη σεζόν.
“Οι παίκτες, όλοι, σκέφτονται ότι αφού την προηγούμενη σεζόν βρεθήκαμε τόσο κοντά στο να πάρουμε το πρωτάθλημα τότε μπορούμε να το κάνουμε τώρα. Αλλά πάντα λέω αυτό. Το παρελθόν είναι παρελθόν. Τώρα έχουμε μπροστά μας μία πρόκληση, η πρόκληση για μένα είναι κάθε μέρα να βελτιωνόμαστε. Μερικές φορές είναι δύσκολο όλοι θέλουν να πάρεις τώρα τον τίτλο. Τα τρόπαια όμως τα κατακτάς τον Μάιο, όχι τώρα. Ξέρω ότι υπάρχει πάντα πίεση και άγχος για όλο αυτό. Η Λάρνακα νομίζω ότι τα τελευταία 10 χρόνια δουλεύει σε έναν πολύ καλό δρόμο. Ο πρόεδρος και ο Τσάβι Ρόκα που τον γνωρίζω φυσικά, δουλεύουνε σε καλό δρόμο και αυτό είναι η επιτυχία για τη Λάρνακα. Η ομάδα δεν έχει το μεγάλο budget αλλά είναι φυσιολογικό να έχεις υψηλές προσδοκίες και να θέλεις τίτλους. Αν έχεις καλές μεγάλες φιλοδοξίες και μεγάλα όνειρα είναι καλό”.
–Για την Ευρώπη;
“Για μας είναι χαρά να παίζουμε (σ.σ.: είναι στο Conference League) στην Ευρώπη. Υπάρχουνε δύο δρόμοι… Ο ένας είναι τα παιχνίδια στην Ευρώπη να μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. Αυτό είναι σημαντικό. Την ίδια στιγμή όμως είναι η ώρα να να ζητήσουμε να κάνουμε την καλύτερη εμφάνιση γιατί δεν ξέρεις αν στο μέλλον θα έχεις τη δυνατότητα να παίζεις στην Ευρώπη. Είναι σαν ένας τίτλος. Είναι η στιγμή να κάνουμε το καλύτερο. Θα δούμε, παιχνίδι με παιχνίδι. Φυσικά, όλοι θέλουνε να είμαστε στην φάση των ομίλων αλλά έχουμε πρώτα το πρώτο παιχνίδι και μετά βήμα-βήμα”.
–Στη διοργάνωση που συμμετέχει η ΑΕΚ Λάρνακας, στο Conference League, τον τίτλο τον έχει ο Ολυμπιακός με προπονητή της επιτυχίας έναν Ισπανό, τον Μεντιλίμπαρ. Ήταν έκπληξη αυτό για εσάς;
“Για μένα η έκπληξη για το ότι Ολυμπιακός κέρδισε το Conference League είναι ότι την προηγούμενη σεζόν άλλαξε τρεις προπονητές, είχε αρκετούς παίκτες στην ομάδα, υπήρχαν αρκετές φήμες, τα πράγματα πήγαιναν πάνω-κάτω. Είναι δύσκολο αλλά το τέλος της σεζόν ήτανε πολύ καλό”.
–Πώς είναι το προφίλ του Μεντιλίμπαρ στην Ισπανία και αν εσείς είχατε, μεγαλώνοντας έναν προπονητή-πρότυπο…
“Μαθαίνεις από κάθε προπονητή. Αν με ρωτάτε όμως για τη δική μου οπτική στο ποδόσφαιρο είμαι πιο κοντά στον Βαλβέρδε από ό,τι στον Μεντιλίμπαρ. Διαφορετικό στυλ και 100% διαφορετικός τρόπος διαχείρισης του συνόλου”.
Προσθέτει για τη φιλοσοφία του: “Για μένα, το σημαντικό είναι η προσαρμογή. Για μένα επίσης, είναι καλό να δουλεύεις σε ομάδες που έχουνε μεγάλους στόχους. Ίσως κάποιοι προπονητές σκέφτονται μόνο το αποτέλεσμα στο επόμενο παιχνίδι. Σίγουρα θέλεις να κερδίζεις το επόμενο παιχνίδι, δεν πρέπει να το ξεχνάς αυτό, αλλά μερικές φορές, όταν παίρνεις κάποιες αποφάσεις τις παίρνεις και για να υπάρχει μεγάλη πρόοδος σε μια ομάδα. Για παράδειγμα, όταν διαλέγεις την εντεκάδα σίγουρα προσπαθείς να βρεις τους καταλληλότερους παίκτες αλλά μερικές φορές μπορεί να σκέφτεσαι και το ποιος μπορεί να σε βοηθήσει τώρα ή το ποιος μπορεί να σε βοηθήσει και στο μέλλον. Για παράδειγμα, να έχεις έναν-δύο παίκτες από την Ακαδημία. Ίσως ήρθε η ώρα να τους βοηθήσεις. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να βρεις ισορροπία. Αυτό είναι το στυλ μου”.
–Οπότε δεν έχετε κάποιον προπονητή που ακολουθείτε…
“Ναι, μπορείς να παίρνεις πράγματα από διάφορες προπονητές αλλά δημιουργείς κι εσύ τη δική σου προσωπικότητα. Δεν είμαι ένας τυπικός άνθρωπος που θα πει θέλω να ακολουθήσω τον Γουαρδιόλα. Ή θέλω να ακολουθήσω τον Κλοπ. Όχι. Νομίζω είναι διαφορετικό. Για παράδειγμα ο Αντσελότι κέρδισε το Champions League αλλά είναι αδύνατο να ακολουθήσεις αυτόν γιατί η ομάδα μου δεν είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Θα είναι ανόητο να προσπαθήσω να ακολουθήσω το στυλ του Αντσελότι ή του Γκουαρδιόλα. Σίγουρα ο τρόπος που επιτίθεται ο Γκουαρδιόλα είναι φανταστικός. Εμείς εδώ όμως έχουμε καλούς παίκτες αλλά είναι αδύνατο να ακολουθήσουμε την ίδια μεθοδολογία. Για μένα είναι σημαντικό να ξέρω την ομάδα μου και ποια είναι η διαδικασία να βελτιώσουμε τους παίκτες και ποια είναι η διαδικασία να βελτιώσουμε την ομάδα”.
–Παρακολουθείτε τα πράγματα στην Ελλάδα; Είδατε τον ανταγωνισμό για τον τίτλο μέχρι την τελευταία αγωνιστική όταν και πήρε το Πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ;
“Ειλικρινά, την προηγούμενη σεζόν περίμενα ότι η ΑΕΚ θα είναι πιο κοντά στο να πάρει το Πρωτάθλημα. Αλλά σίγουρα είναι καλό να υπάρχουν μέχρι τελευταία στιγμή ομάδες που να παλεύουν για τον τίτλο. Στην Αγγλία, για παράδειγμα υπάρχουν αρκετές ομάδες που έχουνε την πιθανότητα να πάρουν το Πρωτάθλημα. Στην Ισπανία είναι η Μπαρτσελόνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά εμένα μου άρεσε που την προηγούμενη σεζόν 3-4 ομάδες μέχρι τελευταία στιγμή πάλεψαν. Νομίζω ότι αυτό είναι πάρα πολύ καλό γιατί σε αυτή την περίπτωση ο κόσμος έχει εμπιστοσύνη στον ανταγωνισμό. Είμαι πολύ χαρούμενος που έγινε στην Ελλάδα. Παλιότερα που ο Ολυμπιακός είχε διαφορά 20 βαθμών, δεν μου άρεσε τότε. Σίγουρα (σ.σ.: ο ανταγωνισμός) είναι καλό. Φυσικά ως προπονητής δεν μου αρέσει (γελάει) γιατί στους προπονητές, μας αρέσει να κερδίζουμε τον τίτλο τρεις αγωνιστικές πριν τελειώσει το Πρωτάθλημα. Για να βελτιώνεται όμως το ποδόσφαιρο νομίζω ότι είναι η καλύτερη κατάσταση για όλους για τους φιλάθλους, για τη διοργάνωση. Και ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος όταν τσεκάρει την βαθμολογία και βλέπει τις ομάδες και λέει τι γίνεται εδώ; Ενδιαφέρουσες ομάδες, ενδιαφέρον πρωτάθλημα”.
Στον επίλογο της συζήτησης, στέλνει ένα ακόμη μήνυμα. Και, μεταξύ άλλων, λέει:
“Πιστεύω ότι στη ζωή ο καθένας έχει προβλήματα. Το πιο σημαντικό είναι να είσαι δυνατός. Να χαίρεσαι την κάθε στιγμή γιατί δεν ξέρεις τι θα γίνει στο μέλλον. Ειλικρινά, ήταν δύσκολο για μένα, μέρα με τη μέρα, όταν ήξερα τα συναισθήματα της οικογένειάς μου”.
Συμπληρώνει για τη συνάντηση που είχε με τον γιατρό: “Την πρώτη μέρα που είχα τη συνάντηση με το γιατρό και μου είπε θα βρούμε τη θεραπεία, αυτό ήτανε μια πραγματική στιγμή. Είπα ότι αν ο γιατρός λέει ότι θα βρούμε τη λύση, εγώ εμπιστεύομαι τον γιατρό. Και εκείνη τη στιγμή ήμουν ενθουσιασμένος. Αλλά πριν, κάθε μέρα έκλαιγα, ήτανε καταστροφή, το ηθικό μου ήταν κατεστραμμένο, ήμουνα πολύ αρνητικός αλλά όταν ο γιατρός μου είπε θα βρούμε τη λύση από εκείνη τη στιγμή έλεγα πάμε, πάμε, πάμε…”.