Το όχι του Μαουρίσιο Σάρι ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να στραφεί σε πιο προσιτή λύση, καθώς ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά.

“Κάθε εμπόδιο για καλό”, λέει ένα παλιό σοφό ρητό.

Άλλωστε ο Ντιέγκο Αλόνσο, που έχει αναλάβει ήδη το τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας, δεν είναι τυχαία περίπτωση, αλλά ένας προπονητής ικανός, που μπορεί να προσαρμοστεί ευκολότερα στην ελληνική πραγματικότητα.

Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ίσως βγει σε καλό για τους Πράσινους, που δε συνεργάστηκαν με τον Ιταλό. Με 5.000.000 ευρώ το χρόνο, (συν τα έξοδα για τους συνεργάτες του), ο σύλλογος μπορεί να  πληρώσει τρία ‘η, τέσσερα ακόμα καλά συμβόλαια και να ενισχυθεί ιδιαίτερα.

Τα χρήματα που θα έπαιρνε ο Σάρι, μάλλον ήταν πολλά, για μια ομάδα που συμμετέχει στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Στο κάτω-κάτω της γραφής οι ομάδες φτιάχνονται από τους μεγάλους παίκτες.

Ο σύλλογος της Αθήνας, αυτή τη στιγμή έχει περισσότερο ανάγκη, τρεις, η’ τέσσερις ποιοτικούς ποδοσφαιριστές σε νευραλγικές θέσεις, παρά έναν πανάκριβο τεχνικό.

Είναι προτιμότερο για τον Παναθηναϊκό να επενδύσει κάτι παραπάνω στο έμψυχο δυναμικό και να πορευτεί με ένα νεότερο προπονητή, που θα έχει όνειρα και φιλοδοξίες και κυρίως, όρεξη για δουλειά.

Μην ξεχνάτε ότι στις μεγαλύτερες επιτυχίες τους στο παρελθόν, οι Πράσινοι δεν είχαν στον πάγκο τους μεγάλα ονόματα. Όποτε ξεκίνησαν τη σεζόν με πολυδιαφημισμένους προπονητές, τα πράγματα δεν πήγαν καλά.

Ούτε ο Στέφαν Κόβατς, ούτε ο Τόμισλαβ Ίβιτς, ούτε ο Τεν Κάτε, που ήταν τεράστια ονόματα, είχαν επιτυχίες. Αντίθετα, τίτλοι και διακρίσεις ήρθαν στον ιστορικό σύλλογο από τον Γκμοχ, τον Σουμ, τον Πάκερτ και τον Ρότσα, δουλευταράδες προπονητές, με χαμηλό προφίλ.