Κάθε άλλο παρά ιδανικό ήταν για τον ΠΑΟΚ το ντεμπούτο του στα φετινά Play Off, καθώς γνώρισε την εντός έδρας ήττα από τον Άρη 0-1 (31’ Μορόν) και σε συνάρτηση με τα υπόλοιπα αποτελέσματα της 1ης αγωνιστικής του μίνι – Πρωταθλήματος της Stoiximan Super League υποχώρησε στη 2η θέση της βαθμολογίας. Ωστόσο δεν ήταν – και δεν είναι αυτό – το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Ράζβαν Λουτσέσκου, των ποδοσφαιριστών του κι όσων άλλων βρίσκονται εντός και πέριξ της ομάδας.
Το πλέον ανησυχητικό είναι η κακή εικόνα μιας ομάδας που δείχνει να έχει «αδειάσει» από ενέργεια και ποδοσφαιρική δημιουργικότητα, παράμετρος που άπτεται τόσο της τεχνικής ηγεσίας όσο και των ποδοσφαιριστν κλονίζοντας συθέμελα την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση τους μπαίνοντας στην τελική ευθεία της σεζόν και τέσσερις ημέρες πριν από τον 2ο αγώνα για τη φάση των «16» του UECL. Ένα σύνολο που – πλέον – χαρακτηρίζεται άκρως προβλέψιμο και με εύκολο… «αντικλείδι» για κάθε ικανό κι ισχυρό αντίπαλο το να του παραχωρήσει την κατοχή. Εκεί δείχνει να… μπλοκάρει.
Ορισμένς αμυντικές τακτικές προσαρμογές σε πρόσωπα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως ο Τάισον ή ο Κωνσταντέλιας, πίεση ψηλά με παγίδες στη μεσαία γραμμή για κλέψιμο κι γρήγορη μετάβαση προς την περιοχή του «Δικεφάλου» με στόχο η άμυνα να είναι ανοργάνωτη. Ένα σπουδαίο προσόν – αν όχι το κορυφαίο – της ομάδας του 55χρονου Ρουμάνου τεχνικού, που πλέον χρησιμοποιούν κατά κόρον οι αντίπαλοί του προκειμένου να τον «πληγώσουν» και το καταφέρνουν συστηματικά. Στα πλέον πρόσφατα, την περασμένη Πέμπτη το έκανε ο Πέτκοβιτς στο Ζάγκρεμπ (δις), χθες το έκανε ο Μορόν στην πρώτη ευκαιρία του Άρη στο ματς, αλλάζοντας άρδην τα δεδομένα και τις ισορροπίες του αγώνα, ειδικά στον τομέα της ψυχολογίας, καθώς όσο περνούσε η ώρα κι ο ΠΑΟΚ όχι δε σκόραρε αλλά δεν απειλούσε ουσιαστικά, τόσο πολλαπλασιάζοντας το άγχος κι η πίεση. Ούτε η αλλαγή παρτενέρ στον Μεϊτέ (σ.σ. Μάρκος Αντόνιο αντί Οζντόεφ), ούτε η παρουσία του Μουργκ στο αρχικό σχήμα αντί του Κωνσταντέλια ωφέλησαν σε κάτι.
Ειδικά όμως για τον Βραζιλιάνο κι όλα όσα συνοδεύουν την περίπτωσή του από το ξεκίημα της σεζόν, θα ήταν αφελές για κάποιον να τον κρίνει μέσα από τις περιορισμένες συμμετοχές του καθώς αυτό που κάθε ποδοσφαιριστής χρειάζεται είναι ο ρυθμός. Ο ζηλευτός ρυθμός που είχε η ομάδα μέχρι τις αρχές του τρέχοντος έτους, όταν κι ο χρόνος ήταν – σχεδόν – ισόποσα μοιρασμένος στη συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών αλλά από ένα σημείο και μετά, ένεκα της ανάγκης του αποτελέσματος εγκαταλείφθηκε με αποτέλεσμα κάποιοι εξ αυτών να έχουν θέμα στον συγκεκριμένο τομέα. Επί προσθέτως, κατά τη διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου ο «Δικέφαλος» απέκτησε μόνον τον Γιόνι Όττο.
Με τους Εκόνγκ – Σαμάτα στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής, κρίθηκε φρόνιμο από τους ιθύνοντες να μην υπάρξει κάτι περισσότερο. Κι αν για τη θέση του κεντρικού αμυντικού υπήρχε μια λογική βλέποντας τις εναλλακτικές των Κεντζιόρα, Κουλιεράκη, Μιχαηλίδη, Νάσμπεργκ, σ’ αυτήν του επιθετικού η μοναδική λογική ήταν η αξιοποίηση του 18χρονου Τζίμα, κάτι που δε συνέβη, τουλάχιστον όχι στον απαιτητό βαθμό. Συνέπεια όλων αυτών είναι τώρα η ομάδα να έχει εκτός τον Εκόνγκ – τουλάχιστον – μέχρι τον Μάιο, να τραυματιστεί κι ο Μιχαηλίδης μένοντας με τρεις επιλογές για το κέντρο της άμυνας, το δίδυμο Κεντζιόρα – Κουλιεράκη να επιβαρύνεται με διαδοχικά ματς και ν’ αναζητείται σέντερ φορ καθώς ο Τόμας δεν… υφίσταται σε ματς αυτού του ύφους κι αντίστοιχων απαιτήσεων κι ο Τζίμας επιστρατύεται σε κάθε «δύσκολη» για να βγάλει τα… «κάστανα» από τη φωτιά.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά υπάρχουν κι οι περιπτώσεις παικτών που έχουν βγει εκτός ρυθμού όταν κατά το πρόσφατο παρελθόν είχαν προσφέρει καθοριστικά. Περνώντας στα της τεχνικής ηγεσίας, η χθεσινή αναμέτρηση κόντρα στην ομάδα του Άκη Μάντζιου ήταν η τρίτη στη σεζόν, από το σύνολο των οποίων ο ΠΑΟΚ καρπώθηκε ένα βαθμό, από το ματς του πρώτου γύρου της κανονικής περιόδου στο γήπεδο της Τούμπας, όταν κι αναδείχθηκε ισόπαλος με τους «Κιτρινόμαυρους». Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι… σύμπτωση κι όταν κάποιος παθαίνει και δε μαθαίνει, είναι άξιος της μοίρας του. Ο «Δικέφαλος» επιμένει, δουλεύει σκληρά και προσπαθεί ό,τι καλό διαθέτει ως λειτουργία να το κάνει καλύτερο, να το τελειοποιήσει, όμως αυτό δεν του βγαίνει στην πράξη.
Αν συνεχίσει έτσι το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο αν κι η διακοπή των δύο εβδομάδων δημιουργεί μια χαραμάδα ελπίδας για ουσιαστική ανασύνταξη εν όψει της καθοριστικής συνέχειας. Μέχρι τότε όμως προηγείται το δεύτερο ματς κόντρα στην Ντινάμο Ζάγκρεμπ την προσεχή Πέμπτη (14/03, 19:45) όπου κι αναμένεται με πολύ μεγάλον ενδιαφέρον η πολυπόθητη αντίδραση όλων – τουλάχιστον – για μια εντελώς διαφορετική και πιο ελπιδοφόρας εικόνας. Καλή συνέχεια, καλή δύναμη….