Η γενική αποθέωση του Σάντρο Τονάλι από τα Ιταλικά μέσα ενημέρωσης ήταν δικαιολογημένη.
Τα νούμερα του στην ανατροπή της σκουάντρα ατζούρα απέναντι στη Γαλλία ήταν συγκλονιστικά, ειδικά για έναν παίκτη που έλειψε από αυτήν την ομάδα τόσο καιρό. Φάνηκε σαν να μην έχει λείψει ποτέ. Η ανατροπή δε, έφερε και την πρώτη νίκη της Ιταλίας απέναντι στους τρικολόρ, σε Γαλλικό έδαφος μετά από 70 χρόνια.
Το κέντρο των Ρίτσι, Φρατέζι και Τονάλι έδινε μια ανασταλτική και δημιουργική ηρεμία στην Ιταλία η οποία μπορεί να μην υπήρχε ακόμη και τη χρονιά που κατέκτησε το Euro 2021 αλλά εκείνη η ομάδα είχε άλλες αρετές και πιο άμεσο παιχνίδι. Η Ιταλία σου έδινε την αίσθηση ότι δεν απέτυχε στο Euro, ότι τα έχει ξεχάσει όλα μονομιάς. Αυτή η νοοτροπία “δεν μας νοιάζει τι έγινε πριν από μερικούς μήνες” αρμόζει σε μεγάλες ομάδες.
Ο Τονάλι απέχει αρκετά από να θεωρηθεί ο νέος Αντρέα Πίρλο και ίσως να είναι και ιεροσυλία να πει κανείς ότι πλησιάζει σε αυτό. Είναι ένας παίκτης όμως που γεμίζει το γήπεδο με την παρουσία του, δεν αγχώνεται στο πρέσινγκ του αντιπάλου, είναι πιο δυνατός από τον Πίρλο αλλά σίγουρα δεν είναι όπως ο σπουδαίος Ιταλός μαέστρος, ο παίκτης που θα βγάλει κάποιον τετ-α-τετ με εξηντάρα μπαλιά. Δεν είναι τόσο καλός εκτελεστής στα στημένα. Η παρουσία του όμως από μόνη της στο κέντρο της Ιταλίας σου έδινε την αίσθηση ότι εδώ, υπάρχει ένας τύπος που τον εμπιστεύονται όλοι.
Μπορεί να κάνει ξανά κακό στον εαυτό του και ποιος ξέρει αν ζήτησε και τι βοήθεια πήρε για τον παράνομο στοιχηματισμό που τον κράτησε τόσους μήνες εκτός δράσης. Η Ιταλία πάντως, όσο το παιδί είναι καλά, φαίνεται να έχει τον παίκτη που θα τη βοηθήσει να συμμαζέψει το κέντρο της που αν θυμάστε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ήταν ένα χάος.
Το δυστυχές για τον Σπαλέτι είναι ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουν ο Μπαρέλα, ο Κιέζα, ο Σκαμάκα, ο Ατσέρμπι που όλοι τους είναι τραυματίες αυτή τη στιγμή. Για άλλους προπονητές αυτό μπορεί να ήταν ευλογία αλλά για τον Σπαλέτι αυτή τη στιγμή ίσως είναι κατάρα. Θα πρέπει, μέχρι να συμβεί αυτό αυτή η ομάδα να έχει τόσο καλή χημεία που κανείς δεν θα μπορεί να κουνήσει κανέναν από την ενδεκάδα αλλά αυτό, είναι δύσκολο και ειδικά το να αφήσει εκτός τον Μπαρέλα.
Μέχρι τότε ο Τοναλι δίνει στους Ιταλούς ελπίδα και μετά από συνεχόμενες αποτυχίες η σκουάντρα ατζούρα και οι φίλοι της, αυτό χρειάζονται. Ελπίδα. Η φανέλα έτσι κι αλλιώς είναι τεράστια και μην ακούτε αυτούς που λένε ότι δεν έχει σημασία. Έχει.