Την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη ως προπονητής της Μαρσέιγ παραχώρησε ο Μίτσελ στην τοπική εφημερίδα La Provence.
Ο Ισπανός τεχνικός, μιλώντας από το προπονητικό κέντρο της νέας του ομάδας, ανάμεσα στις δηλώσεις του σύγκρινε την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο «Βελοντρόμ», σε σχέση με το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» της Ρεάλ όπου πέρασε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, αλλά και την έδρα του Ολυμπιακού.
«Μπορώ να σας πω ότι 60.000 οπαδοί σε κάθε ματς δεν είναι πολλοί. Έρχομαι απο ένα μέρος όπου έπαιζα μπροστά σε 90.000 οπαδούς, αλλά δεν ήταν τόσο θερμοί όσο εδώ. Στον Ολυμπιακό, ήταν 35.000 αλλά η ατμόσφαιρα συγκρινόταν με αυτή του ”Βελοντρόμ”. Αν δεν το νιώσεις δεν το καταλαβαίνεις», είπε ο Μίτσελ, ενώ στη συνέχεια μίλησε για το τι θα του μείνει από το πρώτο του παιχνίδι, το 6-0 επί της Τρουά:
«Η εικόνα που θα κρατήσω είναι αυτή του πέμπτου γκολ. Οι παίκτες μου αγκαλιάζονταν και οι οπαδοί επιτέλους πανηγύριζαν έπειτα από δύο μήνες αβεβαιότητας. Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, αλλά και άλλα πράγματα. Όταν αυτοί που αυτοαποκαλούνται επαγγελματίες νιώθουν συναισθήματα, είναι επειδή η ατμόσφαιρα είναι καλή. Είναι προνόμιο να παίζεις στο ”Βελοντρόμ”».
Για το αν ονειρεύεται να γίνει προπονητής της Ρεάλ, ο Μίτσελ διευκρίνισε:
«Θα απαντήσω όπως κάθε φορά που μου κάνουν αυτή την ερώτηση, γιατί αυτό νιώθω αλλά κανείς δεν με πιστεύει. Δεν βλέπω πέρα από τη Μαρσέιγ και θέλω να μείνω εδώ όσο γίνεται περισσότερο. Δεν έχω εμμονή με τον πάγκο της Ρεάλ, δεν το σκέφτομαι καν. Ήταν άδειος για 15 μέρες, αλλά δυστυχώς ήμουν στην παραλία και τώρα στέκομαι μπροστά σε σας για να δώσω τη συνέντευξη. Η Ρεάλ είναι το σπίτι μου, αλλά ελπίζω και η Μαρσέιγ να γίνει επίσης».
Ο Ισπανός, μίλησε επίσης και για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε με τον θάνατο του πατέρα του, τις ημέρες που βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με τον πρόεδρο της Μαρσέιγ Βενσάν Λαμπρίν:
«Αν ο Χοσέ Άνχελ ντε λα Κάσα ήταν ο τελευταίος προπονητής μου, ο πατέρας μου ήταν ο πρώτος. Πριν και μετά το ματς με την Τρουά τον σκεφτόμουν, γιατί δεν ζει πια μαζί μου. Πέθανε τη δεύτερη μέρα των διαπραγματεύσεων με τον κύριο Λαμπρίν. Ήταν δύσκολο, αλλά με κάποιο τρόπο μου έδωσε ώθηση».
Τέλος, ο Ισπανός αναφέρθηκε στους συμπατριώτες του που είχαν καθίσει στο παρελθόν στον ίδιο πάγκο, Μιρό και Κλεμέντε:
«Ελπίζω να μείνω περισσότερο από αυτούς! Σοβαρά τώρα, τότε ήταν άλλες εποχές. Σέβομαι όλους τους προπονητές, αλλά πλέον οι Ισπανοί τεχνικοί είναι σημείο αναφοράς στην Ευρώπη. Έχουμε καλή μέθοδο. Έχουμε επηρεαστεί από πολλούς, αλλά έχουμε τη δική μας προσωπικότητα. Εξωτερικά φαίνεται μόνο το στυλ ποδοσφαίρου, αλλά υπάρχει δουλειά και πειθαρχία. Δίνουμε μεγάλη βάση στη δημιουργία παιχνιδιού, αλλά και στις σχέσεις. Παλαιότερα ήμασταν όλοι λοχίες, αλλά πλέον αυτό δεν λειτουργεί».