Ο τερματοφύλακας της Ουτρέχτης μίλησε στο podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ».

Ο Βασίλης Μπάρκας αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην ΑΕΚ, στη Σέλτικ, στον Πέτρο Μάνταλο και στον Άγγελο Ποστέκογλου.

Αναλυτικά όσα είπε:

Για την Ολλανδία και το τι ξεχωριστό έχει για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές: «Η μάνα μου είναι Ολλανδέζα. Καταλαβαίνω τη γλώσσα και όλα ήταν πιο εύκολα για μένα. Είχα και τον Τάσο (Δουβίκα) δέσαμε και βρήκα μια δεύτερη οικογένεια στην Ουτρέχτη. Ένιωσα άνετα. Εδώ βλέπουν πολύ διαφορετικά το ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα τώρα πάει να φτιάξει κάπως το ποδόσφαιρο. Εδώ είναι σαν διασκέδαση, σαν να πηγαίνουν θέατρο. Πάνε οικογένειες μαζί και αυτό μου αρέσει και θέλω να το δω και στην Ελλάδα».

Για το αν το απολαμβάνει περισσότερο συγκριτικά με τη Σκωτία: «Εννοείται. Προσπαθώ να ξεχάσω εκείνη την περίοδο. Πέρασα δύσκολα εγώ και η οικογένειά μου. Ήμουν σε μία τεράστια ομάδα, αλλά σε μία δύσκολη συνθήκη με τον covid. Όλα ήταν δύσκολα, ο καιρός, τα πάντα. Τώρα έχω βρει τη χαρά του να παίζω ποδόσφαιρο, το χαίρομαι, το απολαμβάνω και αυτό είναι κάτι που με γεμίζει και είναι το καλύτερο για μένα».

Για το αν το πρωτάθλημα της Ολλανδίας, είναι καλό για τους τερματοφύλακες: «Όλα είναι διαφορετικά εδώ. Για παράδειγμα, στην ΑΕΚ δεν τρώγαμε πολλές φάσεις. Εδώ μοιάζει το πρωτάθλημα με το… ΝΒΑ. Όσα βάλουμε και όσα φάμε. Βλέπεις ματς να λήγουν 5-5, 4-3. Ακόμα και 3-0 να κερδίζει μία ομάδα δεν ξέρεις πόσο θα λήξει ο αγώνας. Αυτό για μένα με βάση όσα είχα μάθει είναι κάτι αφύσικο. Είναι πολύ επιθετικό πρωτάθλημα και θα το πρότεινα σε κάθε επιθετικό. Για τους τερματοφύλακες δεν είναι και το πιο εύκολο. Εδώ ευχαριστιούνται να βλέπουν πολλά γκολ. Και έτσι μπαίνεις και εσύ σε μία άλλη φιλοσοφία. Για παράδειγμα, κερδίζαμε 4-3 και ήταν όλοι χαρούμενοι και εγώ είχα δεχτεί τρία γκολ ας πούμε».

Για το αν είναι σε μία ώριμη φάση της καριέρας του: «Ναι. Έφαγα τη φάπα στη Σκωτία και τώρα εκτιμώ τα πάντα. Μέσα μου είπα πως δε θέλω να περάσω δύσκολα ξανά. Όχι, ποδοσφαιρικά, σε ανθρώπινο επίπεδο. Εγώ θέλω να βλέπω την οικογένειά μου χαρούμενη, να έχει κάνει πράγματα, να μπορεί να ζει καλά το παιδί μου, σε ωραίο περιβάλλον. Αυτό με ενδιαφέρει και το βρήκα εδώ».

Για το τι ρόλο παίζει στη ζωή του η οικογένειά του: «Τον πιο σημαντικό στη ζωή μου. Δεν το συγκρίνω με τίποτα. Αγαπώ την μπάλα, αλλά η οικογένειά μου, με το παιδί μου και τους γονείς μου είναι ότι καλύτερο υπάρχει. Αυτή η ηρεμία που σου δίνει η οικογένεια, το χαμόγελο του παιδιού σου, είναι το καλύτερο πράγμα. Με έχει αλλάξει πολύ ο ρόλος του πατέρα. Δε θα το άλλαζα ποτέ. Έχω τη γυναίκα μου που με βοηθάει πολύ και είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός ανθρώπου».

Για το αν έχει έρθει ο γιος του να δει παιχνίδι του: «Είναι δύο ετών, τώρα καταλαβαίνει, βλέπει λίγο τηλεόραση, θέλω να τον πάρω σε αγώνα μαζί μου μέσα στο γήπεδο. Είναι κάτι φοβερό και είμαι στην καλύτερη φάση μου τώρα. Στο γήπεδο έχει έρθει μία φορά πέρυσι, δε θυμάμαι σε ποιο αγώνα, αλλά είναι στιγμές που δε θα ξεχάσω και ακόμα και τώρα κοιτάω εκείνες τις φωτογραφίες γιατί μετά το τέλος της αναμέτρησης τον είχα πάρει μαζί μου μέσα στο γήπεδο».

Για τον χαρακτήρα του και το γεγονός πως εντός γηπέδου μοιάζει να είναι πάντα ήρεμος: «Πάντα έτσι ήμουν. Δεν είμαι από αυτούς που θα φωνάξουν ή θα μιλήσουν άσχημα. Δε βγάζω νεύρα στο γήπεδο. Δε βοηθάει να φωνάζεις σε κάποιον. Ξέρω πως τα έχω στο μυαλό μου και δεν υπάρχει λόγος να αντιδρώ υπερβολικά. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου, δε νευριάζω εύκολα. Είμαι ήρεμος και έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Λάθη θα κάνω, το έχω αποδεχτεί, είναι τέτοια η φύση της θέσης».

Για το αν θεωρεί πως τη δεδομένη χρονική στιγμή η Ελλάδα έχει την καλύτερη γενιά τερματοφυλάκων που είχε ποτέ στην ιστορία της: «Ναι, είναι έτσι και αυτό είναι θετικό. Πάντα είχαμε καλούς τερματοφύλακες. Τα προηγούμενα χρόνια δύσκολα όμως έπαιρναν ευκαιρίες. Τώρα είναι εύκολο να παίξεις, να πας στο εξωτερικό. Έχουμε και σε άλλες θέσεις όμως πολλούς καλούς παίκτες, όχι μόνο στη δική μου».

Για το αν υπάρχει εμπιστοσύνη στον Έλληνα τερματοφύλακα: «Εγώ ήμουν αρκετά χρόνια στον Ατρόμητο. Μέχρι να πάρω την ευκαιρία πέρασε καιρός. Έπαιξα μετά από έναν τραυματισμό τότε του Γκορμπούνοφ. Με στήριξαν όμως. Μετά ήρθε η ΑΕΚ. Με στήριξε και ο κ. Δέλλας. Ευκαιρίες θα πάρεις, το θέμα είναι να είσαι έτοιμος να δείξεις αυτό που μπορείς. Και είναι στο χέρι σου να αποδείξεις πράγματα. Υπάρχει πίεση στην Ελλάδα, οπότε δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να είσαι έτοιμος όταν θα έρθει η σειρά σου».

Για το αν είναι στόχος του να επιστρέψει στην Εθνική: «Εννοείται η Εθνική είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο στη ζωή κάθε ποδοσφαιριστή. Είναι θέμα προπονητή όμως. Έχουμε πολλούς καλούς και ισάξιους και είναι επιλογή του το ποιους θα πάρει και κανείς δεν μπορεί να πει αν δεν είναι θα είναι άδικο που δεν κλήθηκε. Αλλά αν συμβεί και επιστρέψω θα είναι μεγάλη τιμή εννοείται».

Για το θέμα της ψυχικής υγείας και αν δοκιμάστηκε όταν ήταν στη Σκωτία: «Εννοείται πως δοκιμάστηκα. Αν και είμαστε ευλογημένοι εμείς οι ποδοσφαιριστές γιατί κάνουμε ουσιαστικά το παιδικό μας παιχνίδι επάγγελμα και συντηρούμε την οικογένειά μας από αυτό γιατί λαμβάνουμε καλά χρήματα. Νιώθω ευλογημένος που το κάνω. Αλλά έφτασα τότε στη Σκωτία σε σημείο να το αντιμετωπίζω σαν δουλειά. Να λέω «δε θέλω να πάω προπόνηση». Και να λέω γιατί να μου συμβαίνει αυτό; Δεν το απολάμβανα. Κάπου εκεί είπα πως πρέπει να βάλω ένα στόχο. Να αρχίσω και πάλι να το χαίρομαι. Αν δεν είσαι χαρούμενος δεν μπορείς να αποδώσεις».

Για το αν άλλαζε την απόφασή του να πάει στη Σέλτικ αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω: «Δεν ήταν εύκολο να φύγω από την ΑΕΚ. Είχα τα πάντα στην Ελλάδα. Όχι, όμως δε θα το άλλαζα. Με έκανε καλύτερο άνθρωπο εκεί τα όσα πέρασα. Εκεί έκανα το παιδί μου. Με τα κακά και τα στραβά που υπήρξαν πάλι θα το έκανα».

Για τον Πέτρο Μάνταλο, είπε: «Για μένα είναι αδερφός μου. Από τους λίγους φίλους που έχω στο ποδόσφαιρο. Είναι ο άνθρωπος που θα πάμε μαζί διακοπές. Τον αγαπάω, είναι από τα καλύτερα παιδιά ο Πέτρος. Είμαι χαρούμενος για όσα κατάφερε πέρυσι. Ξέρω τι έχει τραβήξει τα προηγούμενα χρόνια, ότι γινόταν αυτός τα τράβαγε όλα. Είτε πήγαινε κακά η ομάδα πάντα έλεγαν τον Πέτρο. Εγώ ξέρω πόσο πολύ αγαπάει την ομάδα, ξέρω πόσο καλός ποδοσφαιριστής είναι και αυτό δεν μπορεί πλέον να το αμφισβητήσει κανένας. Τότε όταν τα έβλεπα αυτά νευρίαζα κάποιες φορές γιατί δεν ήταν δυνατόν να φταίει πάντα ο Πέτρος. Αλλά έτσι λειτουργεί το ποδόσφαιρο, αλλά εγώ είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτόν γιατί πλέον ακόμα και ο τελευταίος έχει καταλάβει την αξία του Πέτρου. Στο τι έχει δώσει και εντός γηπέδου, όσο και έξω από τον αγωνιστικό χώρο για την ΑΕΚ».

Για τον Άγγελο Ποστέκογλου που τον είχε προπονητή στη Σέλτικ και την άποψή του γι’ αυτόν: «Είχα καλή σχέση μαζί του. Ασχέτως αν δεν έπαιξα μαζί του, αν και αυτό περισσότερο είχε να κάνει με την ομάδα και όχι μαζί του, έχω πει ότι είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Μου άρεσε η φιλοσοφία του, ξέρει πως να διαχειρίζεται τους παίκτες. Δε μου κάνει έκπληξη όλο αυτό που βλέπω να κάνει στην Τότεναμ και είναι για πολλά πράγματα παραπάνω».

Για το αν θέλει να γυρίσει στην ΑΕΚ: «Είμαι χαρούμενος τώρα στην Ουτρέχτη. Η ζωή κανείς δεν ξέρει πως θα του τα φέρει. Το μόνο που μπορώ να σου πω σίγουρα είναι πως θα πάω να παρακολουθήσω αγώνα στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ, γιατί μέχρι τώρα δεν τα κατάφερα. Αυτό το λέω με απόλυτη σιγουριά».

Για το γεγονός που έγραψε και η ιστορία πως η ΑΕΚ κατέκτησε τα δύο τελευταία πρωταθλήματα με Έλληνες τερματοφύλακες. Τον ίδιο και τον Αθανασιάδη, πέρυσι: «Δεν πρέπει να σταθούμε στα ονόματα μόνο. Όπως προείπα υπάρχουν πολλοί Έλληνες καλοί ποδοσφαιριστές που αντέχουν τον πρωταθλητισμό και αντιλαμβάνονται καλύτερα από τους ξένους το τι σημαίνει ΑΕΚ ή κάποια άλλη ομάδα, γιατί πολύ απλά ζουν εδώ, μεγάλωσαν εδώ και αντιλαμβάνονται τι είναι η κάθε ομάδα για τον κόσμο της. Γι’ αυτό πολλές φορές τα ακούνε ίσως περισσότερο οι Έλληνες παίκτες, γιατί έχουν απαιτήσεις από σένα οι φίλαθλοι, γιατί γνωρίζεις καλύτερα τι σημαίνει γι’ αυτούς η ομάδα τους».

Για το αν θα τον δούμε ξανά στην Ελλάδα ως εν ενεργεία ποδοσφαιριστή: «Δεν ξέρεις ποτέ πως τα φέρνει η ζωή. Εγώ κοιτάω να είμαι χαρούμενος εγώ και η οικογένειά μου και αν μου τα φέρει έτσι ώστε να γυρίσω, ας είναι. Εγώ θέλω να κάνω ότι περισσότερο μπορώ και ότι είναι να γίνει ας γίνει…».