Ας θυμηθούμε το ανεπανάληπτο μεγαλείο της.
Ήταν καλοκαίρι του 1992 και για πρώτη φορά στα χρονικά, οι Αμερικάνοι κατέβασαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, μια ομάδα αποτελούμενη από τους κορυφαίους επαγγελματίες αθλητές του ΝΒΑ, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε σε όλες τις προηγούμενες Ολυμπιακές διοργανώσεις, όταν η αμερικανική ομάδα απαρτίζονταν από κολεγιόπαιδα.
Τα ονόματα προκαλούν σοκ και δέος:
Μάικλ Τζόρνταν, Λάρι Μπερντ, ΜάτζικΤζόνσον, Καρλ Μαλόουν, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Σκότι Πίπεν, Πάτρικ Γιούιν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Τζον Στόκτον, Κρις Μάλιν, ΚλάιντΝτρέξλερ.
Ή αλλιώς 11 παίκτες του Hall of Fame, 8 παίκτες από τους 50 πρώτους σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ και 15 τίτλοι MVP κανονικής περιόδου συνολικά!
Η παγκόσμια τηλεθέαση των αγώνων της Dream Team χτύπησε κόκκινο, ενώ καθημερινά στη Βαρκελώνη, χιλιάδες άνθρωποι στήνονταν έξω από το ξενοδοχείο της ομάδας, περιμένοντας με τις ώρες, απλά για να δουν φευγαλέα έναν παίκτη για λίγα δευτερόλεπτα.
Φυσικά, η Dream Team διέλυσε τον ανταγωνισμό στη Βαρκελώνη. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο αήττητη, σκοράροντας σε κάθε παιχνίδι περισσότερους από 100 πόντους, με μέσο όρο διαφοράς 44 πόντους, ενώ ο προπονητής της ομάδας, Τσακ Ντέιλι, δεν πήρε ούτε ένα τάιμ άουτ κατά τη διάρκεια του τουρνουά, γιατί πολύ απλά δε χρειάστηκε!
Η βαριά σκιά της πέφτει σε όλες τις μεταγενέστερες Εθνικές μπάσκετ των Ηνωμένων Πολιτειών, με τη φετινή να αποτελεί ακόμα μια προσπάθεια να παρουσιάσουν ό,τι πιο εκλεκτό διαθέτει αυτή τη στιγμή το ΝΒΑ.