Η Εφές στο ξεκίνημα της φετινής ευρωλίγκα δε δείχνει τη συνέπεια και τη σκληράδα της προηγούμενης περιόδου, πολύ δε περισσότερο δεν παίζει το μπάσκετ που θαυμάσαμε άπαντες.
Η ομάδα του Αταμάν μόλις σε 4 αγωνιστικές έχει σχεδόν φτάσει το σύνολο των ηττών που έκανε πέρυσι σε 28 αγώνες. Τότε οι Τούρκοι είχαν το εντυπωσιακό 24 νίκες-4 ήττες, ενώ τώρα μετρούν ήδη 3 ήττες.
Το πρόβλημα για την Εφές είναι ότι παρουσιάζει αυτή την εικόνα ενώ ουσιαστικά είναι η ίδια ομάδα. Η ίδια; ναι με μια μικρή-μεγάλη εξαίρεση, καθώς το σημαντικότερο γρανάζι σε αυτή τη μηχανή απουσιάζει. Ο Σέιν Λάρκιν, που έκανε όλη την Ευρώπη να υποκλιθεί δεν έχει ακόμη ιδρώσει τη φανέλα της Εφές. Είναι δεδομένο ότι με τη δική του επιστροφή, θα δούμε και διαφορετικό μπάσκετ από την τουρκική ομάδα.
Ο Αμερικανός στα 28 ματς πέρυσι, μετρούσε πάνω από 22 πόντους, με ποσοστό σε δίποντα και τρίποντα πάνω από 50%, ενώ είχε 3 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε κάθε ματς με αξιολόγηση σχεδόν 26 κατά μέσο όρο!
Μέχρι τώρα το βάρος έχει πέσει στο Μίτσιτς που ξεκουράζεται μόλις 7 λεπτά σε κάθε ματς, παίζοντας 33, με την κούραση αυτή να αποτυπώνεται στα ποσοστά του. Ο Σέρβος μπορεί να μετράει 6,5 ασίστ ανά ματς, αλλά σουτάρει με 12% στο τρίποντο(που πήγε το περυσινό 40%), ενώ κάνει και 3 λάθη.
Μπομπουά, Ντάνστον και Πλάις βγήκαν μπροστά καθώς είναι διψήφιοι, ενώ σταθερή αξία είναι ο Σίμον, με τον Κροάτη να είναι ο πρώτος σκόρερ της φετινής Εφές με 16 πόντους μέσο όρο, 4 ριμπάουντ και 4 ασίστ για λιγότερο από ένα λάθος σε κάθε ματς.
Στο μοναδικό ματς που θύμισε την περυσινή Εφές, στη νίκη 93-72 στο Βερολίνο κόντρα στην Άλμπα, χρειάστηκε 5 διψήφιους, κυριαρχία στα ριμπάουντ, +13 στο συντελεστή ασίστ-λαθών, 65% στο δίποντο και 50% στο τρίποντο.
Βέβαια έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα με την πανδημία, κανείς δεν ξέρει τη δωδεκάδα που θα παρουσιάζει κάθε ομάδα, πριν φτάσει η ώρα του τζάμπολ. Αυτός που θα έχει τις λιγότερες απώλειες, θα έχει και την ευκαιρία να διεκδικήσει περισσότερα.