Τα διαπιστευτήρια του τα είχε παραδώσει και με το παραπάνω. Η περσινή σεζόν του Ματίας Λεσόρ ήταν χάρμα οφθαλμών στη Παρτίζαν, όμως οι Σέρβοι έμειναν εκτός Final-Four λόγω των όσων κατακριτέων συνέβησαν στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς με την Ρεάλ. Η απόφαση το καλοκαίρι για το επόμενο βήμα στη καριέρα του ως βασικός σέντερ σε ομάδα που είχε βάλει ως στόχο την επιστροφή σε Final-Four, έμελλε να αποδειχθεί ονειρική. Έβγαλε την σεζόν με «διπλοβάρδιες», υπήρχαν ματς που ούτε καν ξεκουραζόταν, αλλά ο τελικός απολογισμός του Γάλλου σέντερ είναι εντυπωσιακός.
Ο Παναθηναϊκός θα προτιμούσε 100% να έχει έναν δεύτερο σέντερ που θα μπορούσε να δώσει ανάσες στον Λεσόρ και ας χανόταν το βραβείο του καλύτερου σέντερ της διοργάνωσης. Η αλήθεια είναι ότι η αμυντική προσήλωση και συγκέντρωση του επιδέχεται κριτικής, αλλά όταν ένας ψηλός παίζει 30 λεπτά ανά ματς και ουσιαστικά καλείται να παίξει μία θέση μόνος του (με μικρή συνεισφορά του Κώστα Αντετοκούνμπο και ακόμη μικρότερη του Αλεξάντερ Μπαλτσερόφσκι), δεν μπορείς να τα έχεις και όλα δικά σου.
Με 13.7 πόντους, 62.7% στα δίποντα, 6.2 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ και 19.6 στο σύστημα αξιολόγησης η 5η του σεζόν στην Euroleague (όλες με διαφορετική ομάδα) ήταν μαγική. Μελανό σημείο το 60.7% στις βολές (150/247), το οποίο στα πλέι-οφ χειροτέρεψε και δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα στον Παναθηναϊκό (41.2%, 21/51 βολές στη σειρά με Μακάμπι).
Αν εξαιρέσουμε πάντως τις βολές ο Λεσόρ ήταν συνολικά εξαιρετικός στη σειρά με την ομάδα του Λαού: Τελείωσε με 14.6 πόντους, έπαιζε 34:16 λεπτά (!), είχε 7.6 ριμπάουντ (2.6 επιθετικά) και έσπασε τα κοντέρ στο σύστημα αξιολόγησης με 23 ανά ματς. Τι άλλο να κάνει; Σπαθιά να καταπιεί; Το πρώτο Final-Four της καριέρας του είναι γεγονός και η πρόκληση του να αντιμετωπίσει σε πρώτο πλάνο τους Μότλεϊ – Παπαγιάννη και σε δεύτερο πλάνο είτε τους Ταβάρες – Πουαριέ, είτε τους Μιλουτίνοφ – Φαλ, μπορεί να μεγαλώσει ακόμη το φετινό του legacy…