Η ιστορία κάνει κύκλους, μόνο που στην περίπτωση του Ολυμπιακού την προηγούμενη δεκαετία το έκανε με διαβολική συχνότητα, για καλό ή για κακό. Δύο χρόνια μετά τη Μαδρίτη, ο Βασίλης Σπανούλης, ο Γιώργος Πρίντεζης, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ήταν πάλι στο φάιναλ φορ. Στον ημιτελικό, άντε πάλι, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στον τελικό, περίμενε ξανά η οικοδέσποινα, έχοντας δώσει ραντεβού με την ιστορία.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Οι ερυθρόλευκοι δεν ήταν ακριβώς τυχεροί με τους τραυματισμούς εκείνη της σεζόν, μάλλον το αντίθετο. Έχασαν τον Ντάνιελ Χάκετ μετά από μόλις 11 παιχνίδια και τον Ματ Λοτζέσκι λίγο πριν εκκινήσουν τα πλέι-οφ. Την ίδια στιγμή οι ελπίδες να επιστρέψει δυνατός ο Πάτρικ Γιανγκ αποδείχτηκαν φρούδες, καθώς ο Αμερικανός δεν ήταν ο ίδιος. Παρόλα αυτά ήταν συμπαγείς: τόσο συμπαγείς που κατάφεραν να επιστρέψουν από το 1-2 κόντρα στην Εφές, να κερδίσουν το τέταρτο παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολη και να σφραγίσουν τα εισιτήρια για να επιστρέψουν στο Βόσπορο στο πέμπτο και καθοριστικό ματς.
Ο ημιτελικός με την ΤΣΣΚΑ, ο τρίτος συνεχόμενος μετά το Λονδίνο και τη Μαδρίτη, βγήκε από φωτοκόπια των προηγούμενων, ακόμα και αν η αρκούδα είχε αποτινάξει την κατάρα ένα χρόνο νωρίτερα στο Βερολίνο. Το προβάδισμα της για 30 λεπτά δεν σήμαινε τίποτα από τη στιγμή που ο Βασίλης Σπανούλης ανέλαβε δράση. Εκείνο το βράδυ ο Λαρισαίος είχε για συμπαραστάτη τον Έρικ Γκριν – ο ένας έκοβε, ο άλλος έραβε και οι δυο τους άφησαν εκτός νυμφώνος τους Μοσχοβίτες με 82-78.
Στον άλλο ημιτελικό οι πολλοί κέρδισαν τους δύο. Με όλο το μομέντουμ που της είχε δώσει το 3-0 επί του Παναθηναϊκού στα πλέι-οφ και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας, η Φενέρμπαχτσε λύγισε καθαρά την πρωτοπόρο στην κανονική διάρκεια Ρεάλ Μαδρίτης, παρότι ο MVP της σεζόν Σέρχι Γιουλ είχε 28 πόντους και 8 ασίστ και ο Κάρολ άλλους 21 – ο Ντόντσιτς, 18 ετών τότε, είχε 0/6 σουτ. Στην απέναντι όχθη το δικέφαλο τέρας των Γιούντο και Βέσελι κατάπιε αμάσητη την μαδριλένικη φροντ λάιν, με τον Αμερικανό να φτάνει κοντά στο τριπλ νταμπλ με 18 πόντους, 12 ριμπάουντ και 8 ασίστ. Για άλλη μία φορά, ο Ολυμπιακός έπρεπε να παίξει τελικό εκτός έδρας.
Ένα ημίχρονο. Τόσο άντεξαν οι ερυθρόλευκοι το σφυροκόπημα της Φενέρ, η οποία ήταν φανερό πως εκείνο το βράδυ είχε ραντεβού με την ιστορία. Μιλουτίνοφ και Μπερτς έκαναν ότι μπορούσαν, όμως η ζημιά δεν έγινε από το ζωγραφιστό. Μπογκντάνοβιτς, Κάλινιτς, Ντατόμε και Ντίξον έβαλαν μαζί 11/21 τρίποντα και ο Ολυμπιακός, με τον Σπανούλη να ασφυκτιά να σκοράρει, παραδόθηκε. Ήταν ο πρώτος τίτλος στην ιστορία της Φενέρμπαχτσε και του τουρκικού μπάσκετ, με τους επόμενους να περιμένουν στη γωνία.