Ο Μόουζες Ράιτ αποτελεί το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού και ο Θάνος Σολούκος παράλληλα με το αγωνιστικό προφίλ του, εστιάζει σε λεπτομέρειες της ζωής ενός παιδιού, που πιθανότατα δεν θα γινόταν ποτέ μπασκετμπολίστας.

Ο Ολυμπιακός δεν είχε άλλα περιθώρια, έπρεπε να πάρει παίκτη,και δη κάποιον έτοιμο να βοηθήσει αμέσως. Μετά τον τραυματισμό του Μιλουτίνοφ, που ήρθε να προστεθεί σε εκείνον του Φαλ, οι Πειραιώτες βγήκαν στην αγορά για σέντερ με πρώτο στόχο να φέρουν έναν παίκτη για το διάστημα απουσίας του Σέρβου (περίπου δύο μήνες). Όμως μεταξύ άλλων το γεγονός ότι ο εκλεκτός του Γιώργου Μπαρτζώκα μπορεί να αγωνιστεί κατά συνθήκη σε δύο θέσεις, οδήγησε τους «ερυθρόλευκους» να κλείσουν τον 25χρόνο Αμερικανό για 1,5 χρόνο (έως το καλοκαίρι του 2025).

Το αγωνιστικό του προφίλ

Ο Ράιτ είναι πάνω από όλα ένας εξαιρετικός αθλητής, ο οποίος διαθέτει τρομερά φυσικά προσόντα, ξέρει να τρέχει το γήπεδο και προσφέρει ουκ ολίγες highlight φάσεις σε κάθε ματς. Στο ξεκίνημα της καριέρας του, ήταν ένας παίκτης που προσπαθούσε να βρει την θέση του ανάμεσα στο «4» και το «5», αλλά στις τελευταίες ομάδες που αγωνίστηκε, χρησιμοποιήθηκε αυστηρά ως σέντερ, πιθανώς λόγω και της αστάθειας στο μακρινό σουτ.

Η αθλητικότητα που διακρίνει τον Ράιτ τον διευκολύνει στο να παίζει έξοχα Pick & Roll. Τα τελειώματα του είναι συνήθως εξαιρετικά, έχει πολύ καλό έλεγχο και ισορροπία του κορμιού του και ξέρει πότε πρέπει να κάνει τι. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Τουρκία, όταν διάβαζε την άμυνα που έκλεινε μέσα, έβγαινε αρκετές φορές στο τρίποντο μετά το σκριν για να εκτελέσει (pop-out). Τα 3/12 τρίποντα (25%) σε πέντε ματς είναι μικρό και καθόλου αντιπροσωπευτικό δείγμα για έναν παίκτη που στην τελευταία χρονιά του στο κολλέγιο πάντως, είχε 41% τρίποντο με την φανέλα του Τζόρτζια Τεκ.

Για να περάσουμε και στα ψεγάδια του Μόουζες Ράιτ, το ποστ παιχνίδι αποτελεί αχίλλειο πτέρνα. Μπορεί να «τιμωρήσει» τις αλλαγές, όταν βρεθεί με κοντύτερο παίκτη, αλλά κόντρα σε σέντερ της Euroleague δύσκολα να σκοράρει με πλάτη. Μεγάλο ζητούμενο για τον αθλητή είναι η άμυνα. Ο Ολυμπιακός είναι μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης αμυντικά και ο Ράιτ, που στην επίθεση έχει αποδείξει ότι ξέρει να κινείται σωστά, επειδή είναι τακτικά ανώριμος θα πρέπει να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να προσαρμοστεί στα «θέλω» και την φιλοσοφία του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Το δείγμα πέντε αγώνων στην Τουρκία, όσο εντυπωσιακά και αν ήταν τα νούμερα του (26.4 πόντοι, 8.3 ριμπάουντ), δεν λέει και πάρα πολλά. Οι μικρομεσαίες ομάδες του εν λόγω πρωταθλήματος στηρίζονται σε δύο-τρεις καλούς κοινοτικούς (Αμερικανούς κυρίως), που παίρνουν πάνω τους το μεγαλύτερο ποσοστό των επιθέσεων. Το γεγονός ότι ο κόουτς Μπαρτζώκας είναι ένας από τους κορυφαίους recruiter στην Euroleague, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Οτούρου αποδείχθηκε ακατέργαστο διαμάντι και πλέον παίζει στην Euroleague με την Εφές, τον φέρνουν στο λιμάνι με την ελπίδα να αποδείξει ότι αξίζει την ευκαιρία στο τοπ επίπεδο.

Η κολύμβηση και το τένις

Ο Ράιτ μικρός ήταν εξαιρετικός μουσικός, αλλά όταν η μητέρα του κατάλαβε ότι ο γιος της θα γίνει δύο μέτρα τα πάντα άλλαξαν. Το σκεπτικό της δεν ήταν να κάνει τον μικρό Μόουζες επαγγελματία αθλητή, αλλά να του εξασφαλίσει μια υποτροφία για τις σπουδές του. Κάπως έτσι, η κολύμβηση ήρθε στο προσκήνιο με ατελείωτες ώρες σε μία πισίνα. Παράλληλα, υπάηρχε και το τένις, άθλημα στο οποίο ο πατέρας του Μόουζες, Τζέραλντ, είχε διακριθεί στο παρελθόν.

Η στιγμή που έμελλε να αλλάξει την ζωή του

Ο Τζέραλντ (πατέρας) μπορεί να είχε χωρίσει με την Κέιλα (μητέρα) αλλά έμενε κοντά και η σχέση με το παιδί του ήταν πολύ καλή. Όλα άλλαξαν τον Οκτώβριο του 2011, όταν ο Τζέραλντ Ράιτ υπεβλήθη σε επέμβαση για να διορθώσει μια βαλβίδα στην καρδιά του. Επί χρόνια ακολουθούσε θεραπεία, καθώς ήταν διαβητικός και ο οργανισμός του ήταν ιδιαίτερα καταπονημένος. Τον Ιανουάριο του 2012 η καρδιά του δεν άντεξε, καθώς είχε μολυνθεί από σταφυλόκοκκο και έφυγε από την ζωή σε ηλικία μόλις 56 ετών.

Ο Μόουζες ήταν μόλις 13 ετών και η ζωή του σε μια στιγμή έγινε… θρύψαλλα. Η μητέρα του αποφάσισε να πάρει πρόωρα σύνταξη από το σχολείο στο οποίο δίδασκε και να αφοσιωθεί στα παιδιά της. Κάπου εκεί μπαίνει στην ιστορία το μπάσκετ. Όπως σε πολλές περιπτώσεις παιδιών στις ΗΠΑ, αποτελεί το διέξοδο από οποιασδήποτε μορφής προβλήματα. Η μητέρα του παίρνει την απόφαση στα 14 του να τον βάλει σε μία ομάδα μπάσκετ και ο Ράιτ που δεν έχει ακουμπήσει ξανά μπάλα, νιώθει επιτέλους λίγο πιο όμορφα. Το τένις και η κολύμβηση δεν τον γέμιζαν πια.

Ο Γκάουον Χάιμαν ταυτίστηκε με την ιστορία του 14χρόνου Μόουζες, καθώς είχε χάσει και εκείνος τον πατέρα του. Ο κόουτς στην ομάδα του Γκάρνερ μίλησε με την Κέιλα Ράιτ και υποσχέθηκε να δουλέψει όσο μπορεί με τον γιο της. Ο αστικός μύθος μάλιστα αναφέρει ότι η πρώτη συνάντηση Ράιτ και Χάιμαν ήταν σε μία… πισίνα, μετά από προπόνηση κολύμβησης του μικρού. Αυτό ήταν, ο «Μωυσής» βρήκε αυτό που έψαχνε στο μπάσκετ και στο πρόσωπο του Χάιμαν την πατρική φιγούρα που τόσο του έλειπε. Όσο περνούσε ο καιρός και έγραφε μπασκετικά χιλιόμετρα γινόταν και καλύτερο, ώσπου έφτασε στην τελευταία του χρονιά στο γυμνάσιο έχοντας πάρα πολλές προσφορές υποτροφίας. Rest is history.