Η έδρα είναι ένα καθοριστικό στοιχείο για την πορεία των ομάδων με υψηλές φιλοδοξίες στη διοργάνωση κι η Αρμάνι Μιλάνο, όχι απλώς το γνωρίζει αλλά καταφέρνει να το αξιοποιεί. Σε ματς για γερά νεύρα, κατάφερε να λυγίσει τη σθεναρή αντίσταση της Άλμπα Βερολίνου στο τέλος, 82-76 και να πανηγυρίσει την τρίτη, διαδοχική νίκη μέσα στο σπίτι της, μένοντας «ζωντανή» στο κατόπι των θέσεων που οδηγούν στην επόμενη φάση και τα Play In.
Συνεχίζοντας το… δρόμο της με σημαντικές απουσίες, καταφέρνει και βρίσκει λύσεις μέσα από το σύνολο και την ομαδικότητα αν και τα σημάδια κόπωσης δεν έλειψαν. Την ίδια στιγμή, οι Βερολινέζοι, αν κι ίσως έφτασαν πιο κοντά από κάθε άλλη φορά στην παρθενική – εκτός έδρας – νίκη στη σεζόν, παρέμειναν στον πυθμένα της βαθμολογίας μετρώντας – μόνον – τρεις νίκες.
Ήταν μια αναμέτρηση για γερά νεύρα με τις δύο ομάδες να συμπορεύονται στο σκορ από την αρχή μέχρι το τέλος. Με την έναρξη του αγώνα, το επιθετικό κομμάτι για τους Ιταλούς επωμίστηκε ο Μέλι στέλνοντας αισιόδοξα μηνύματα με τον επιθετικό οίστρο που τον διέκρινε, την ίδια στιγμή όμως, οι φιλοξενούμενοι βρήκαν απάντηση-εις στο πρόσωπο του Ουέτσελ, επιλέγοντας να «χτυπήσουν» – κυρίως – μέσα από τη ρακέτα, καταφέρνοντας να κλείσουν την 1η περίοδο προηγούμενοι 16-17.
Το σύνολο του Γκονζάλεζ Νούνιεζ «μυρίστηκε» την επιθετική αδυναμία των γηπεδούχων, καθώς μ’ εξαίρεση τον Μέλι και τον Νέιπιερ να μπαίνει στη σχετική εξίσωση, κανείς εκ των υπολοίπων δεν μπορούσε ν’ αποτελέσει σταθερά, με συνέπεια να «ατσαλώσουν» την άμυνά τους και να διατηρούν βραχεία κεφαλή. Το… παράδειγμα του αντιπάλου της μιμήθηκε κι η ομάδα του Μιλάνο, επιλέγοντας – ουσιαστικά – να πάει σε γρήγορες επιθέσεις και να εκτελέσει, από τη στιγμή που δεν μπορούσε να βρει λύσεις στο πέντε εναντίον πέντε, λογική που απέδωσε ολοκληρώνοντας το πρώτο ημίχρονο στο 37-35.
Δε χρειάστηκαν παρά ένα-δύο λεπτά για να διαπιστώσει κανείς πως το σενάριο της αναμέτρησης δεν είχε αλλάξει σημαντικά σε σχέση με το πρώτο εικοσάλεπτο. Ο πρώτος λόγος ανήκε και πάλι στις άμυνες, με τους δύο τεχνικούς ν’ αναζητούν νέους τρόπους για να πληγώσουν το αντίπαλο καλάθι. Ο Μεσίνα το έκανε φέρνοντας παίκτες από τον πάγκο και – τελικά – να του δίνει αυτό που έψαχνε ο Μπορτολόνι, ο Νούνιεζ το κατάφερε δίνοντας το ρόλο του πρωταγωνιστή στον Τίμαν. Ισορροπία που φάνηκε και στο σκορ της 3ης περιόδου, ήτοι 60-58 (σ.σ. 23-23).
«Επιθετική πολυφωνία», ήταν η απάντηση που χρειάστηκε να βρει η ιταλική ομάδα προκειμένου να διατηρήσει την πρωτοπορία της στο σκορ, έχοντας – τελικά – πέντε παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων, ξεχωρίζοντας ωστόσο τη μαεστρική καθοδήγηση του Νέιπιερ και τις σημαντικές ανάσες που έδωσαν οι ψηλοί της ομάδας μέσα από τα επιθετικά ριμπάουντ. Στο 35’ η Αρμάνι έκανε να ξεμακρύνει με 73-68 και 76-71 αλλά η απουσία – ουσιαστικής – πίεσης για τη γερμανική ομάδα, μαζί με το ταλέντο που δεν της λείπει, την έφεραν εκ νέου σε απόσταση βολής (σ.σ. 76-74) χάρη σε τρίποντο του Μπράουν (4/6 3π.).
Ο ήρωας που απαιτείται σ’ αυτές τις περιπτώσεις για να «ξεκαθαρίσουν» τα πράγματα βρέθηκε στο πρόσωπο του Φλακαντόρι, η Άλμπα σπατάλησε τρεις διαδοχικές επιθέσεις χωρίς να βρει στόχο και τα πράγματα πήραν το… δρόμο τους.
Τα δεκάλεπτα: 16-17, 37-35, 60-58, 82-76
