Να παίζεις για 38 λεπτά, αυτό είναι το μεγάλο κεφάλαιο. Να έχεις τους τρόπους να κερδίζεις στο φινάλε με το παιχνίδι στο όριο, αυτό είναι το μικρότερο, όχι λιγότερο σημαντικό. Ίσως δε να είναι και η λεπτομέρεια που θα κάνει τη διαφορά στην φετινή ευρωπαϊκή σεζόν του Παναθηναϊκού. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως θα τα κερδίζεις όλα, ούτε καν τα περισσότερα: ο διάβολος κρύβεται στη λεπτομέρεια και τη συγκυρία και επίσης παίζει πάντα και ο αντίπαλος.
Με τον Ολυμπιακό έχασαν στην παράταση, με τον Σλούκα να αστοχεί σε δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο buzzer beater. Με τη Μακάμπι το έκαναν δώρο με ένα φάουλ και ένα χαμένο ριμπάουντ. Χθες, όλα έδειχναν παράταση, όμως φευ: το ματς πήγε στους πράσινους της Αθήνας. Ο Μπουτκέβιτσους έκανε ένα φάουλ όπως Λεσόρ Vs Μακάμπι, ο Έβανς μπλέχτηκε στις συμπληγάδες Γκραντ-Γκριγκόνις και ο γάμος σχόλασε. Νωρίτερα η άμυνα κατέρρευσε στο ελεύθερο τρίποντο ισοφάρισης του Μάνεκ, για να μην ξεχνιόμαστε.
Αρχή από τα προφανή. Η Ζάλγκιρις, ομάδα χωρίς ιδιαίτερο επιθετικό ταλέντο, επένδυσε στο μέγεθος και την αμυντική ικανότητα για να επιβραδύνει το παιχνίδι κοντά στους 75 πόντους για να έχει αξιώσεις νίκης. Τα κατάφερε χάρη στο συνδυασμό των hedge out και switch αμυνών της, απέναντι στις οποίες ο Παναθηναϊκός είχε ελάχιστες ιδέες. Οι πράσινοι ήταν εκνευριστικά αργοί τόσο στο να ελευθερώσουν τη μπάλα μετά από το hedge του ψηλού, όσο και μονοδιάστατοι στον τρόπο που προσπαθούσαν να τροφοδοτήσουν το εσωτερικό mismatch μετά από αλλαγή.
Σε αυτό φυσικά έπαιζε ρόλο το μέγεθος των πλάγιων (Μπουτκέβιτσους, Ουλάνοβας), αλλά και η ανεξήγητη επιμονή να επιδιώκουν οι γηπεδούχοι σχεδόν αποκλειστικά το 1-5 pick n roll, προσκαλώντας τον Κεβάριους Χέιζ να κρύψει τον ουρανό στην περιφέρεια. Όχι τυχαία, η έξοδος του Κεντροαφρικανού από το παιχνίδι με 4 φάουλ στο 34΄ έδωσε στον Σλούκα τις ευκαιρίες να παίξει ένας εναντίον ενός και να δώσει κρίσιμες λύσεις στην τελική ευθεία. Την ίδια στιγμή είδαμε λίγες και κυρίως πολύ αργές απόπειρες για high low και σχεδόν παντελή έλλειψη εναλλακτικών στο πως θα προβληματιζόταν η αντίπαλη άμυνα.
Η επιμονή στο pick n roll ως αποκλειστικό τρόπο επίθεσης γύρισε σε πολλές περιπτώσεις μπούμερανγκ, ειδικά με την δεδομένη αδυναμία του Λεσόρ στην πάσα/απόφαση από το short roll. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός κέρδισε την ύστατη στιγμή ένα παιχνίδι στο οποίο η αντίπαλος του έκανε 23 λάθη και είχε ομαδική αξιολόγηση που ήταν μόλις 62 μονάδες.
Συνέχεια με τα καλά νέα. Η άμυνα στον μοναδικό πραγματικά ταλαντούχο γκαρντ της Ζάλγκιρις, Κίναν Έβανς, υπήρξε συμπαγής και σταθερή για 40 λεπτά, υποχρεώνοντας τον να πάρει μόλις 5 προσπάθειες για σουτ και να έχει 5 λάθη για 4 ασίστ. Ο Γκριγκόνις έπαιξε 36 λεπτά χωρίς εκτεθεί απέναντι στον Ουλάνοβας (ούτε καν στο ποστ!), ο Γκραντ συνέχισε τις εντυπωσιακές two-way παρουσίες του και ο Μήτογλου ήταν για άλλη μια φορά κυριαρχικός. Με τον Λιθουανό να αντέχει την διπλοβάρδια στο «3», οι άλλοι δύο αντιπροσωπεύουν την σκληράδα που απαιτείται για να κερδίζει ο Παναθηναϊκός όχι μόνο τα ανάλαφρα τρεχαλητά τύπου Βερολίνου, αλλά κυρίως τις οδομαχίες τύπου Ζάλγκιρις (και προσεχώς Βίρτους και Βαλένθια).
Ο Έλληνας ψηλός καλύπτει κάμποσες από τις δομικές αδυναμίες του Λεσόρ (χαμηλού επιπέδου rim protection, μέτριο ριμπάουντ) και την ίδια στιγμή έχει σπάνια επαφή με το καλάθι και το δυσεύρετο μέσα-έξω παιχνίδι που είχε κάνει τον Μεσίνα να τον φέρει σε ομάδα που μόλις είχε παίξει στο φάιναλ φορ. Το showdown με τον Σενγκέλια την Παρασκευή μετά από 38.5 λεπτά χθες, απλώς δεν χάνεται.
Με τον Αταμάν να κλείνει με στυλ Μπαρτζώκα την κάνουλα του rotation στο δεύτερο μέρος, την πλήρωσαν ο αρκετά καλός Βιλντόσα και ο άστοχος Ναν – το χαρτί Γκάι κάηκε μέσα σε ένα λεπτό. Ο νεοφερμένος Αμερικανός φυσιολογικά ψάχνεται και δεν είχε θέση στο παρκέ, ο Αργεντινός μάλλον άξιζε κάτι παραπάνω, αλλά ο πληθωρικός Γκραντ του έφραξε το δρόμο. Η λογική λέει πως κόντρα στη Βίρτους αμφότεροι θα παίξουν περισσότερο αφού στην εξίσωση θα μπει και το θέμα της κόπωσης. Το μοίρασμα το χρόνου θα συνεχίσει να είναι ένα σύνθετο ζήτημα, ειδικά σε αυτή τη φάση που ο Παναθηναϊκός δεν έχει πολλά περιθώρια για άλλες εντός έδρας απώλειες.
Σε κάθε περίπτωση, το να μπορεί κανείς να κερδίζει από την άμυνα όταν η επίθεση στομώνει και υπολειτουργεί είναι μια εξαιρετική συνήθεια που μπορεί να λειτουργήσει ως οδηγός για το μέλλον. Ατελής και σταθερά υπό κατασκευή, ο Παναθηναϊκός ξέρει πως η αυτοπεποίθηση και η ηρεμία που φέρνουν οι νίκες είναι το σκληρό νόμισμα του πρωταθλητισμού.