Η πιο επιτυχημένη ομάδα, βάσει τίτλων, στην Ευρώπη περιμένει από το 1995 για να φτάσει τα εννέα τρόπαια στον κορυφαίο θεσμό, με το Final 4 του Μιλάνου ν΄ αποτελεί για τη «βασίλισσα» μία ακόμη ευκαιρία για την εκπλήρωση του πεπρωμένου της.
Δεκαεννέα χρόνια μετά την τελευταία της πρωτιά στον κορυφαίο ευρωπαϊκό θεσμό μπάσκετ η Ρεάλ Μαδρίτης καλείται ν΄ αυγατίσει την ήδη πλούσια τροπαιοθήκη της απέναντι στις Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Μακάμπι Τελ Αβίβ. Η Σαραγόσα απέχει δύο, περίπου, δεκαετίες με την επιτυχία της σεζόν 1994/1995 να μην έχει επαναληφθεί παρά τις πάμπολλες προσπάθειες των Καστιγιάνων. Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν υπάρχει στον πάγκο της, ούτε Αρλάουκας, ούτε ο MVP εκείνου του Final 4 Άρβιντας Σαμπόνις, όμως το ρόστερ της ομάδας του Πάμπλο Λάσο παραμένει πλήρες και ικανό για το ένατο αστέρι.
Με 8 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 1 Eurocup, 1 Korac, 4 Κύπελλα Saporta, 4 Διηπειρωτικά, 31 πρωταθλήματα Ισπανίας, 24 εγχώρια Κύπελλα και 3 Σούπερ Κύπελλα το υπόβαθρο της Ρεάλ είναι στέρεο. Το παρελθόν, όμως, έχει γραφτεί. Μία από τις πιο «βαριές» φανέλες στη Γηραιά Ήπειρο, στο άθλημα, καλείται να επιβιώσει στον «εμφύλιο» του ημιτελικού απέναντι στην Μπαρτσελόνα και στη συνέχεια να καταβάλει την αντίσταση μίας ακόμη μεγάλης ομάδας του ευρωπαϊκού μπάσκετ: Είτε περάσει η Μακάμπι, είτε η ΤΣΣΚΑ κι εφόσον προκριθεί στον τελικό του Μιλάνο το έργο της θα είναι, σε κάθε περίπτωση, δύσκολο.
Αποφασισμένη να κυριαρχήσει
Η φετινή σεζόν των Μαδριλένων είναι, σχεδόν, αψεγάδιαστη. Έχοντας κατακτήσει το Κύπελλο Ισπανίας ο πρώτος στόχος, χρονικά, της σεζόν επετεύχθη. Μάλιστα απέναντι στη μισητή της αντίπαλο Μπαρτσελόνα, η οποία ηττήθηκε στoν τελικό της Μάλαγα με 77-76. Μετά από 32 αγωνιστικές, από τις 34 της regular season στην ACB, η Ρεάλ μετρά το απίθανο 30-2 με τις δύο ήττες να γίνονται τον τελευταίο μήνα όταν η πρωτιά της κανονικής περιόδου και το απόλυτο αβαντάζ έδρας στα πλέι οφ είχαν «τσεκαριστεί». Η κάτοχος του Eurocup Βαλένθια χρειάστηκε «κατοστάρα» για να της σπάσει το εντός συνόρων αήττητο, στις 27 Απρίλη, με 105-110.
Στις 10 Μαΐου η Μπαρτσελόνα «έπιασε» ένα από τα καλύτερά της παιχνίδια, φέτος, επικρατώντας στην πρωτεύουσα της Καταλονίας με 86-75. Το τελικό σκορ δεν αντικατοπτρίζει την ακριβή διαφορά των δύο ομάδων στο παιχνίδι, μια και η Ρεάλ φάνηκε να μην «καίγεται» για το γόητρο αλλά περισσότερο για την ουσία του Final 4! Ήταν το τρίτο φετινό ματς των δύο μεγάλων ισπανικών ομάδων, με το παιχνίδι του πρώτου γύρου στην ACB να τη βρίσκει θριαμβεύτρια στη Μαδρίτη με 98-84 (29/12/2013). Το γεγονός πώς σε τρία ματς, φέτος, έχει πάρει τα δύο κι έχει χάσει το ένα από την Μπαρτσελόνα (αυτό που, ουσιαστικά, της «στράβωσε» και δεν το κυνήγησε) δεν λέει κάτι: Μέχρι τους τελικούς της ACB για το 2014 ο ημιτελικός με την «Μπάρτσα» είναι όλα τα λεφτά!
Στην Ευρωλίγκα η Ρεάλ άρχισε με «περίπατο» στην πρώτη φάση των ομίλων, με το εντυπωσιακό 10-0 να συνοδεύει τον απολογισμό της. Ζαλγκίρις Κάουνας, Μπάμπεργκ, Μιλάνο, Στρασβούργο και Έφες αποδείχτηκαν χαμηλά εμπόδια για τους παίκτες του Πάμπλο Λάσο. Στο Top 16 γνώρισε την πρώτη ήττα της στη σεζόν, στο 85-71 από την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, ενώ οι δύο επόμενες απώλειές της δεν θα γίνονταν σε καμία περίπτωση αν η Ρεάλ έψαχνε πραγματικά αποτέλεσμα στα παιχνίδια αυτά.
Στο Μόναχο η Μπάγερν την κέρδισε με 85-83, ρίχνοντάς τη στο 8-2, απολογισμό που δεν θα της κόστιζε τίποτε στη συνέχεια. Το 24ο, κατά σειρά, παιχνίδι της στη φετινή Ευρωλίγκα είναι και το πλέον αμφιλεγόμενο, μια και σύμφωνα με το κοινό αίσθημα η Ρεάλ γνώρισε την ήττα από τη Ζαλγκίρις, στο Κάουνας με 87-80, μόνο και μόνο για να «πέσει» επάνω στον Ολυμπιακό και να έχει τη δυνατότητα ν΄ αποκλείσει τους Πρωταθλητές Ευρώπης σε πέντε παιχνίδια το πολύ, με δικό της αβαντάζ έδρας. Σενάριο προτιμότερο, ίσως, από το να τους πετύχει σε μονό ματς στο Final 4 και να την «πατήσει» σαν πέρυσι.
Με λίγα λόγια η Ρεάλ μπήκε στα πλέι οφ ως πρώτη και στις δύο φάσεις ομίλων που έδωσε με συνολικό απολογισμό διοργάνωσης 21-3. Άρχισε με δύο εντός έδρας νίκες την προημιτελική σειρά απέναντι στους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι, πάντως, κατάφεραν να την κερδίσουν ισάριθμες στο «ΣΕΦ» και να οδηγήσουν τη σειρά σε πέμπτο αγώνα στη Μαδρίτη. Το τελικό 83-69 της αναμέτρησης αυτής έφερε τους Καστιγιάνους στο Μιλάνο με ρεκόρ 24-5 για το 30ό και πιο κρίσιμο, ως τον τελικό, ματς τους στη φετινή διοργάνωση.
Ρούντι, Σέρχι και Γιουλ τα «γρανάζια»
Σ΄ ένα ρόστερ πλήρες, που συνηθίζει ν΄ αναδεικνύει πρωταγωνιστές, υπό άλλες συνθήκες θα ήταν δύσκολο να προκύψουν διακριθέντες: Οι «αρχηγοί», δηλαδή, που όταν η μπάλα «καίει» είναι εκεί για να δώσουν λύση. Ακόμη και στα πιο δυνατά ρόστερ, πάντως, οι κορυφαίοι είναι το ζητούμενο κι αυτοί που τελικά κάνουν τη διαφορά. Η Ρεάλ έχει τρεις γηγενείς αθλητές οι οποίοι αποτελούν το θεμέλιο λίθο του «οικοδομήματος». Σπάνιο φαινόμενο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα να μην έχει μία top class ομάδα Αμερικανό που να τη δυναμώνει. Ρούντι Φερνάντεθ, Σέρχιο Γιουλ και Σέρχιο Ροντρίγκεθ αποτελούν την καλύτερη γραμμή γκαρντ στην Ευρώπη, συμπληρώνοντας, απλώς, ο ένας τον άλλο. Με ευχέρεια όλοι τους στο σκοράρισμα και ηγετικές ικανότητες θ΄ αποτελέσουν τη δύναμη πυρός της Ρεάλ στο Final 4 του Μιλάνου.
Ο Ρούντι για πολλούς μπορεί να είναι ο χειρότερος χαρακτήρας όλου του κόσμου όταν μπαίνει στο παρκέ, όμως στην καλή του ημέρα είναι ικανός να διαλύσει μονάχος του τον οποιοδήποτε αντίπαλο. Ο Γιουλ είναι πιο χαμηλών τόνων, αλλά όλη του την ενέργεια και την προσωπικότητα τη διοχετεύει με πιο «αθόρυβους» τρόπους αγωνιστικά. Ατσάλινα νεύρα, ψυχραιμία και μέτρο είναι τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν, με τον Σέρχι να είναι ο τρίτος συνδετικός κρίκος και μετρ σε θέματα ρυθμού. Είναι, όπως και οι υπόλοιποι, εξαιρετικός στο «ένας εναντίον ενός», όμως πέρα από τα εκτελεστικά του προσόντα είναι ο παίκτης που θα «τρέξει» και θα βάλει «χαλινάρι» στη Ρεάλ. Που θα της κουμαντάρει το ρυθμό και με λόγια λιτά ο προπονητής της στο γήπεδο. Μίροτιτς και Γιάννης Μπουρούσης αποτελούν πολύτιμα συμπληρώματα της τριανδρίας της Ρεάλ, που και σε ατομικό επίπεδο κάνουν τη διαφορά κι ενίοτε αναδεικνύουν το έργο και τη σημασία των τριών προαναφερθέντων στην τακτική των Ισπανών.
Η ευκαιρία της ζωής του
Ο Πάμπλο Λάσο, στα 46 χρόνια του, έχει ακόμη μία ευκαιρία να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης με τη Ρεάλ την οποία καθοδηγεί από το 2011. Πλέον δεν είναι νέος στο κουρμπέτι και με μικρά περιθώρια αποτυχίας. Αγωνίστηκε στη «Βασίλισσα» για δύο χρόνια (1995-1997), αμέσως μετά την κατάκτηση του τελευταίου της Πρωταθλητριών. Πέρυσι ψηφίστηκε ο κορυφαίος προπονητής στην Ισπανία, οδηγώντας τους Μαδριλένους στον τίτλο στη χώρα. Επίτευγμα, που μαζί με τα δύο Κύπελλα (2012, 2014), έρχεται πρώτο στα κατορθώματά του, ως τεχνικός, μετά την άνοδο με τη Χιπουσκόα στην ACB το 2008. Για τον Λάσο αυτό το Final 4 είναι, ίσως, η πιο κρίσιμη στιγμή του στον πάγκο της Ρεάλ. Η κατάκτηση τον καθιστά αυτόματα ακλόνητο. Η απώλεια τον «βουτά» στην αβεβαιότητα!
Τρίτη και φαρμακερή;
Πέντε χαμένοι προημιτελικοί (σαν μεγαλύτερες διακρίσεις στο διάστημα 1997-2010) συνδέουν την τρίτη σερί παρουσία της Ρεάλ σε Final 4 Ευρωλίγκας με την τελευταία, πλην αυτών, το 1996. Ήταν στο Παρίσι στο πρώτο ευρωπαϊκό του Παναθηναϊκού του Μάλκοβιτς και του Ντόμινικ Ουίλκινς, περιορίστηκε, όμως, στην τέταρτη θέση μετά την ήττα από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον μικρό τελικό με 74-73. Μπολόνια, Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακός τής έφραξαν το δρόμο για την τετράδα το 1999, το 2001, το 2006, το 2009 και το 2010 πριν την καλύτερη τετράδα. Το 2011 «έσπασε την κατάρα» και προκρίθηκε στη Βαρκελώνη, όμως και πάλι ήρθε τέταρτη, ενώ το 2013 στο Λονδίνο απέκλεισε την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό με 74-67, όμως ο Ολυμπιακός της πήρε την μπουκιά από το στόμα επικρατώντας στον τελικό με 100-88.
Από το 1957, που υφίσταται οργανωμένο μπάσκετ σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ρεάλ είναι η πλέον συχνή πρωταγωνίστρια. Είναι η έκτη της παρουσία σε Final 4, εκ των οποίων έχει κατακτήσει μονάχα ένα (το 1995). Στο Μιλάνο θ΄ αντιμετωπίσει γνώριμες αντιπάλους, που συναντά πολύ συχνά παραδοσιακά στο κορυφαίο επίπεδο του σπορ. Προγνωστικά δεν χωρούν, όμως η Ρεάλ φαίνεται να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην κορυφή αν μπορέσει και παρουσιάσει το 70-80% του μπάσκετ που απέδωσε στην υπόλοιπη σεζόν.