Οι δυο μόνιμοι εκπρόσωποι του ελληνικού, επαγγελματικού μπάσκετ στην Euroleague, ο “εφτάστερος” Παναθηναϊκός και ο “τρίστερος” Ολυμπιακός που θα ανανεώσουν την συμμετοχή τους στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση με νέο 15ετές “κλειστό” συμβόλαιο, θα είναι, πάντα, πιο κόσμιοι και ήπιοι στην ευρωπαϊκή συμπεριφορά τους, όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες των φιλάθλων τους, όταν πρωταγωνιστούν, διεκδικούν προκρίσεις στα F4 και τον τίτλο του πρωταθλητή.
Δεν προκαλεί καμία έκπληξη ή εντύπωση, η πόλωση και η κορύφωση της στους φετινούς τελικούς της Basket League, με αποτέλεσμα αυτό το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί να έχει περάσει και εντός των παρκέ, με τις εικόνες που είδαν άπαντες, από τις “κοκορομαχίες” των παικτών των δυο φιναλίστ, στον δεύτερο και στον τρίτο τελικό.
Μπαρτζώκας και Αταμάν δεν διατήρησαν ψηλά το επίπεδο της συμπεριφοράς τους
Ο φανατισμός έχει επηρεάσει και τους πρωταγωνιστές των τελικών στο παρκέ και στους πάγκους, με τους χαρακτηρισμούς του “γραφικού” και του “ζηλιάρη”. Και όμως πριν από μια εβδομάδα, στην συνέντευξη Τύπου, Μπαρτζώκας και Αταμάν, χαιρετήθηκαν, χαμογελούσαν, συζήτησαν για λίγα λεπτά και φωτογραφήθηκαν με χαμόγελα, φορώντας τα κόκκινα και τα πράσινα γυαλιά του, ο καθένας.
Δεν μπορούσαν ο Έργκιν και ο Γιώργος, να κρατούσαν ψηλά το επίπεδο; Να μην έκανε χαρακτηρισμούς ο ένας “φίλος” προπονητής για τον άλλο “φίλο” προπονητή; Επαγγελματίες είναι, συγκαταλέγονται στην πεντάδα των κορυφαίων προπονητών της Euroleague, αν όχι στην τριάδα, είναι πορωμένοι με τις ομάδες τους, αλλά και οι δυο ακολουθούν το “μία σου και μία μου”.
Η διαιτησία βρίσκεται ανάμεσα σε “πράσινες” και “¨κόκκινες”…”συμπληγάδες”. Η ΚΕΔ, το ίδιο. Το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας δεν είναι υψηλό. Αυτή η εκτίμηση είναι γνωστή, όχι μόνο εφέτος, αλλά από τα προηγούμενα χρόνια. Δεν υπάρχουν διαιτητές-προσωπικότητες και χωρίς να χρειάζεται να ονοματίσω από το παρελθόν, οι Έλληνες φίλαθλοι και πιο φανατικοί οπαδοί των ομάδων, έχουν παρακολουθήσει “σφυρίχτρες” που ήταν “ψυχρές” και ανεπηρέαστες από την εκάστοτε έδρα, τις δηλώσεις, τις πιέσεις. Το γεγονός ότι οι Έλληνες διεθνείς διαιτητές δεν επιλέγονται στην Εuroleague ή στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τα παγκόσμια κύπελλα και τα Ολυμπιακά τουρνουά, δεν είναι θέμα σύμπτωσης, τα τελευταία χρόνια.
Οι αναλύσεις είναι περιττές για το Game 4 στο κατάμεστο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός θα έχει το δεύτερο «title ball», μετά την ήττα του στον τρίτο τελικό στο ΟΑΚΑ. Αυτή την φορά, οι συνθήκες της έδρας, τον ευνοούν. Ο Παναθηναϊκός είναι αναγκασμένος να επιβιώσει για δεύτερη συνεχόμενη φορά και να κάνει το πρώτο και τελευταίο «break» στην έδρα του “αιώνιου” αντιπάλου του για να παίξει στην δική του έδρα, τον πέμπτο και τελευταίο τελικό.
Η σωματική, ψυχολογική και πνευματική κόπωση των παικτών, εκατέρωθεν, είναι δεδομένη, από τους τελικούς, ανά δυο ημέρες. Ουδείς προλαβαίνει να ξεκουραστεί και να πάρει μια…ανάσα. Οι «breathless» τελικοί είναι αδυσώπητοι και ουσιαστικά, θα κριθούν σήμερα ή την Παρασκευή από τις έστω και λίγο περισσότερες αντοχές, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Τα σκορ παραμένουν υψηλά και άνω των 80 πόντων, γιατί όσο και αν οι προπονητές να ζητούν προσήλωση και αυτοσυγκέντρωση στην άμυνα, χρειάζεται επίπονη προσπάθεια που δεν είναι εφικτή στο τέλος της σεζόν και με τις δυο ομάδες να έχουν παίξει 41 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, τρία παιχνίδια στο Κύπελλο, 22 στην κανονική διάρκεια της Basket League, πέντε στο Top-6 και 7 στα πλει οφ, μέχρι τώρα.
Οι παίκτες των «αιωνίων» θα βρεθούν απόψε στο παρκέ για 78η φορά στην φετινή σεζόν για τις τρείς διοργανώσεις που συμμετέχουν “πράσινοι” και “κόκκινοι”.