Θα ήταν μια βραδιά αποθέωσης, αν οι κερκίδες δεν ήταν αδειανές λόγω Covid. Όπως και να έχει, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους επιστρέφει εκεί όπου συστήθηκε σαν προπονητής και μαζί έφερε την Ζάλγκιρις ξανά ανάμεσα στις υπολογίσιμες δυνάμεις της Ευρωλίγκας.
Η αρχή
Ήταν 15 Ιανουαρίου 2015 όταν ο Σάρας πήρε για πρώτη φορά τη θέση του στην άκρη του πάγκου. Έχοντας ξεκινήσει ως βοηθός του Γκιντάρας Κράπικας, μετατράπηκε εν μία νυκτί όχι σε υπηρεσιακό, αλλά σε πρώτο προπονητή. Η τότε Ζάλγκιρις είχε τον Ίαν Βουγιούκα στο ρόστερ της και ένα νεανικό, αλλά όχι ιδιαίτερα ποιοτικό ρόστερ. Το πρώτο δείγμα ήταν θετικό, καθώς οι Λιθουανοί πάλεψαν ως το φινάλε στη Μαδρίτη απέναντι στην πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης, χάνοντας με το κολακευτικό 92-86.
Το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι για το χρυσό αγόρι του Κάουνας ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό, με τους ερυθρόλευκους φανερό φαβορί. Το τελικό 75-55 υπήρξε εκκωφαντικό για νικητές και ηττημένους, με την άμυνα της Ζάλγκιρις να κρατά τον Σπανούλη στους 6 πόντους με 2/8 σουτ και 4 λάθη και τους ερυθρόλευκους να σουτάρουν 5/25 τρίποντα. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, αφού το τότε ρόστερ μπορεί να ήταν σαφώς πιο ανταγωνιστικό, όμως τελείωσε εκείνο το Top 16 με μία νίκη στα επόμενα 10 παιχνίδια. Ήταν φανερό πως απαιτούνταν ενισχύσεις.
Η εκκίνηση
Ο Σάρας είχε φέρει στο Κάουνας έναν ταλαντούχο Καναδό γκαρντ εν ονόματι Κέβιν Πάνγκος, επανέφερε στην ομάδα τον σουτέρ Αρτούρας Μιλάκνις, πρόσθεσε δημιουργία με τον Βέστερμαν και βάλθηκε να βελτιώνει τους ήδη υπάρχοντες (Λεκάβιτσους, Ουλάνοβας, Γιανκούνας, Λίμα). Από το πρώτο κιόλας παιχνίδι της σεζόν, όταν η Ζάλγκιρις ήταν ανταγωνιστική αλλά από τον Παναθηναϊκό στο Ο.Α.Κ.Α., έβαλε ψηλά τον πήχη με την ομιλία του στα αποδυτήρια μετά το ματς:
«Δεν έχει σημασία με ποιον με ποια ομάδα παίζουμε, σε ποια έδρα παίζουμε. Δεν έχει σημασία. Πραγματικά δεν έχει. Ίσως δεν με πιστεύετε. Δεν δίνω δεκάρα για το τι λένε για εμάς, για τις προβλέψεις, για τίποτα. Έχουμε καλή ομάδα. Πολύ καλή ομάδα. Μπορεί να παίζετε σε αυτού του τύπου τα παιχνίδια απλά για να παίξετε καλά. Να κρατήσουμε το σκορ κοντά, να φανούμε καλοί, ότι παλέψαμε. Δεν παλεύουμε. Πρέπει να παλεύουμε και με το σώμα και με το μυαλό μας. Το μυαλό μας τις περισσότερες φορές είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Απόψε κάναμε πολλά λάθη για να κερδίσουμε αυτού του τύπου το ματς. Πολλά λάθη.
Κατανοήστε πόσο καλοί μπορούμε να γίνουμε. Για μένα το αποψινό ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Νομίζω και εσείς καταλαβαίνετε πόσο καλοί μπορούμε να γίνουμε. Αλλά πρέπει να έχετε πίστη. Δεν θα παίζουμε στα εκτός έδρας παιχνίδια ή τα εντός έδρας παιχνίδια με την ΤΣΣΚΑ και τη Φενέρμπαχτσε απλά για να παίξουμε. Θα παίζουμε για να κερδίζουμε. Πρέπει να καταλάβετε ότι τα μικρά πράγματα κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στη νίκη και την ήττα. Τα πολλά, μικρά πράγματα. Πολλά γαμ…θετικά επίσης. Πάμε!».
Η βελτίωση ήταν ορατή σε όλους. Η Ζάλγκιρις πέτυχε 6 νίκες στον πρώτο γύρο και 8 στα τελευταία 12 ματς, όταν το γκρουπ ξεκινούσε να αποκτά πραγματική ομοιογένεια. Ο ενθουσιασμός είχε επιστρέψει για τα καλά στην μπασκετούπολη του Κάουνας, αφού οι πράσινοι είχαν κερδίσει ξανά τον σεβασμό. Τα πλέι-οφ δεν ήρθαν εκείνη την χρονιά, αλλά η μαγιά υπήρχε – απλά χρειαζόταν αρκετή παραπάνω αθλητικότητα, αφού η Ζάλγκιρις έπασχε φανερά σε εκείνο τον τομέα.
Η εκτόξευση
Αυτή ήρθε με τις τελευταίες πινελιές. Ο Μπράντον Ντέιβις αποδείχθηκε πραγματικό κελεπούρι και δίπλα του οι Γουάιτ και Τουπάν συμπλήρωναν τα κενά και έδιναν βάθος στο ρόστερ. Από το Βελιγράδι κατέφθανε ο Βασίλιε Μίτσιτς: όχι ο κυριαρχικός πόιντ γκαρντ που είναι σήμερα, αλλά έτοιμος να ανεβάσει κι άλλο την ποιότητα της ομάδας.
Το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία: η Ζάλγκιρις ξεκίνησε με ταπεινό στόχο να μπει στα πλέι-οφ και με 18 νίκες τερμάτισε εύκολα στην 6η θέση, δίνοντας ραντεβού με τον ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς Ολυμπιακό, με μειονέκτημα έδρας. Μην έχοντας πια τίποτα να χάσει και σε εκπληκτική αγωνιστική κατάσταση, η ομάδα του Σάρας έσπασε την έδρα από το πρώτο κιόλας παιχνίδι και τελείωσε τη δουλειά στο Κάουνας, παίρνοντας την πρόκριση μάλιστα με το πανηγυρικό 101-91 στο τελευταίο παιχνίδι. Ακόμα και ο σκληρός Γιασικεβίτσιους δάκρυσε εκείνο το βράδυ.
Στο Φαίναλ Φορ η απειρία των Λιθουανών και κυρίως η ποιότητα της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ευρώπης Φενέρμπαχτσε της κόστισαν μια θέση στον τελικό (67-76), όμως η παραμυθένια πορεία δεν θόλωσε από το γλυκόπικρο φινάλε.
Οι πρώτες απώλειες
Η επιτυχία είχε όμως και το τίμημά της: οι σταρ που είχε φτιάξει η Ζάλγκιρις ήταν αδύνατον να μείνουν άλλο στο Κάουνας. Ο Πάνγκος άνοιξε την πόρτα για την Βαρκελώνη, ο Μίτσιτς τράβηξε για Κωνσταντινούπολη, τα κενά ήταν δυσαναπλήρωτα. Ο Σάρας δοκίμασε τον Γουόλτερς και ξεκίνησε να διαμορφώνει τον τραχύ και άγουρο Γουόκαπ.
Όλα έδειχναν πως εκείνη τη σεζόν θα έμεναν εκτός πλέι-οφ, όμως για άλλη μία σεζόν ο Σάρας έβλεπε την ομάδα του να τελειώνει την regular season με το πόδι κολλημένο στο γκάζι: έξι (!) σερί νίκες στο φινάλε, 7 στα 8 τελευταία παιχνίδια και δεύτερη συνεχόμενη παρουσία στην 8άδα. Η εκτός έδρας νίκη στο δεύτερο παιχνίδι έδωσε ελπίδες για έκπληξη μεγατόνων και δεύτερο σερί φάιναλ-φορ, όμως ο Ομπράντοβιτς είπε την τελευταία λέξη με δύο νίκες στο Κάουνας.
Η τελευταία σεζόν
Ο Ντέιβις είχε πια αποχωρήσει και αυτός για την Βαρκελώνη, ο Γουάιτ κεφαλαιοποιούσε την δική του τριετία με ένα καλό συμβόλαιο στο Μιλάνο, ο Γιανκούνας είχε πλέον μεγαλώσει. Ο πυρήνας της διαστημικής Ζάλγκιρις του 2017-18 ήταν πια παρελθόν και ο Σάρας ξεκινούσε θαρραλέο rebuild, φέρνοντας πίσω τον Λεκάβιτσους, δίνοντας τα κλειδιά στον Γουόκαπ, υπογράφοντας τους Λεντέι, Γκριγκόνις, Λάντεϊλ και σιγά-σιγά αξιοποιώντας έναν συναρπαστικό πιτσιρικά με το όνομα Ρόκας Γιοκουμπάιτις.
Ο πρώτος γύρος υπήρξε τραυματικός, με μόλις 3 νίκες σε 15 ματς και 9 σερί ήττες από την 7η ως την 15η αγωνιστική. Συνεπής στους αγωνιστικούς της ρυθμούς με τον Σάρας στον πάγκο, η Ζάλγκιρις δούλεψε, βελτιώθηκε και κέρδισε 9 από τα επόμενα 13 παιχνίδια της, μπαίνοντας ξανά στο κάδρο των πλέι-οφ πριν ο κορωνοϊός διακόψει βίαια τη δράση.
Η αλήθεια ήταν ότι ελάχιστα ήταν αυτά που είχαν μείνει για αυτόν να αποδείξει στο αγαπημένο του Κάουνας. Η πρόκληση της Μπαρσελόνα ήρθε ξανά και αυτή τη φορά είχε το ειδικό βάρος να θέσει και να επιβάλλει τους αδιαπραγμάτευτους όρους του. Στην Καταλούνια οι καρποί της δουλειάς του έχουν αρχίσει ήδη να φαίνονται. Πίσω στο Κάουνας, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους ξέρει πως οι φίλαθλοι της Ζάλγκιρις θα είχαν εξαφανίσει τα εισιτήρια από την αρχή της σεζόν για να έχουν την ευκαιρία να τον αποθεώσουν σαν αντίπαλο της μίας βραδιάς.
Βαθιά μέσα τους, φαντάζονται πως η διαδρομή του χρυσού αγοριού θα τελειώσει και πάλι στην Ζαλγκίριο Αρένα.