Στον πάγκο, αλλά και στη διοίκηση του ΠΑΟΚ άρχισαν να το βλέπουν το έργο, όσο πλησίαζε το τέλος του αγώνα με τη Σλόβαν Λίμπερετς. Με το σφύριγμα, αν έμενε το 1-1 ή -ακόμη χειρότερα- αν γινόταν το 2-1 αντί το 1-2, η γκρίνια θα έφτανε από την Τσεχία μέχρι τη… Θεσσαλονίκη!
Αφενός, γιατί η ομάδα δεν έχει τους σούπερ ικανούς επιθετικούς που θέλει η κερκίδα. Αφετέρου, γιατί ο ΠΑΟΚ τόσο γρήγορα στη σεζόν άρχισε να κάνει “κοιλιά”. Ένα ενδεχόμενο δεύτερο αρνητικό αποτέλεσμα (γιατί αρνητικό θα ήταν ακόμη κι ένα ισόπαλο αποτέλεσμα απέναντι σε μια ομάδα που λίγες ημέρες πριν εμφανιζόταν χτυπημένη από ίωση και σε καραντίνα) μετά από την εντός έδρας ισοπαλία με την Ξάνθη, ο ΠΑΟΚτσήδικος εγωισμός δεν το σήκωνε.
Την κατάλληλη στιγμή, λοιπόν, έδρασε ο Στέφανος Αθανασιάδης, ο οποίος αν λεγόταν Κλάους Τανασο-κάτι, ενδεχομένως θα περπατούσε ως επί γης θεός στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Τυγχάνει, όμως, να μην λέγεται έτσι, να είναι το παιδί της διπλανής πόρτας, οπότε η παρουσία του πολλές φορές περνάει ντούκου στην Τούμπα. Κι ας έπιασε τα είκοσι ευρωπαϊκά γκολ κυνηγώντας στη σχετικά λίστα παίκτες με τεράστια καριέρα πίσω τους (παρεμπιπτόντως, για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, πρώτος είναι ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης με τριάντα).
Ο Κλάους, λοιπόν, τη δουλειά του την έκανε και στο Λίμπερετς και εξασφάλισε χρόνο στον ΠΑΟΚ σε μια δύσκολη στιγμή, ακριβώς πάνω που θα άρχιζε η φθορά διά της κριτικής. Ο Δικέφαλος έφυγε νικητής από την Τσεχία, παίρνοντας βαθμούς που μπορεί να δώσουν πρόκριση στην επόμενη φάση του Europa League, ο ίδιος ο παίκτης θύμισε ότι η ομάδα του έχει φορ, και μάλιστα καλό (όπως καλός είναι και ο Ευθύμης Κουλούρης), ακόμη και η “κοιλιά” μπορεί γρήγορα να ξεπεραστεί, αφού όπως δήλωσε και ο Βλάνταν Ίβιτς μετά τον αγώνα, οι νίκες που παίρνεις όταν δεν παίζεις καλά, βοηθούν με πολλούς τρόπους.
Όπως γίνεται αντιληπτό, επομένως, έχουν κάθε λόγο οι “ασπρόμαυροι” να υποκλίνονται στον Αθανασιάδη. Αν είχε και περισσότερες βοήθειες στο σκοράρισμα από Ροντρίγκεζ, Κάμπος, Μπίσεσβαρ και Τιάμ, όλα θα ήταν καλύτερα γι’ αυτούς…