Ο Σάντος ανέλαβε την ομάδα το καλοκαίρι του 2002, ωστόσο, δεν πρόλαβε να “κάνει παρέλαση”, όπως λέμε στην ποδοσφαιρική διάλεκτο και απολύθηκε στις 16 Οκτώβρη, με τον Σέρτζιο Μαρκαριάν να τον αντικαθιστά, στον πράσινο πάγκο.
Απόφαση ίσως βιαστική, που πάρθηκε εξαιτίας της γκρίνιας από την κερκίδα, που ζητούσε πιο θεαματικό ποδόσφαιρο. Ο ίδιος αργότερα εργάσθηκε με μεγάλη επιτυχία εκτός των άλλων, στην Μπενφίκα, τον ΠΑΟΚ και τις εθνικές ομάδες Πορτογαλίας και Ελλάδος.
Βέβαια, με τον Μαρκαριάν στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας εκείνη τη σεζόν οι Πράσινοι μεταμορφώθηκαν προς το καλύτερο, καθώς έφθασαν μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, ενώ έχασαν τον τίτλο στην ισοβαθμία.
Τη σεζόν 2008-2009 προσλήφθηκε ο Ζοσέ Πεσέιρο, ένας ικανότατος προπονητής, με όνομα και επιτυχίες στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, που εργάσθηκε. Στον Παναθηναϊκό δεν έπιασε, ίσως γιατί δεν ήρθε την κατάλληλη στιγμή.
Να θυμίσουμε ότι δούλεψε στον αθηναϊκό σύλλογο σε μέρες δύσκολες, με αρκετή γκρίνια, συλλαλητήρια και μουρμούρες από την εξέδρα, (την επόμενη σεζόν έγινε η πολυμετοχικότητα).
Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα, ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος και αν είχε έρθει κάποια άλλη στιγμή, θα είχε κάνει “πράγματα και θαύματα” στην ομάδα του τριφυλλιού.
Έμεινε στο σύλλογο δυο χρόνια (από τον Νοέμβριο του 2010, έως τον ίδιο μήνα του 2012) και επί των ημερών του ο Παναθηναϊκός, παρά το μειωμένο μπάτζετ, (σε σύγκριση με την περίοδο της πολυμετοχικότητας), έπαιξε μεγάλη μπάλα.
Με πρωταγωνιστές τους Κλέιτον, Κουΐνσι, Λέτο και Ζέκα, η ομάδα της Αθήνας έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο, ωστόσο δεν κατάφερε να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα.
Ευχή όλων είναι να τα καταφέρει ο Ρουί Βιτόρια, ο οποίος θα έχει την τύχη να εργασθεί σε ένα μεγάλο σύλλογο, με δίψα για διάκριση και βέβαια με ένα ιδιαίτερα ποιοτικό ρόστερ.