Για το πόσο σημαντική είναι η αποστολή της Εθνικής ομάδας στο επικείμενο Προολυμπιακό τουρνουά (2-7 Ιουλίου), στο ΣΕΦ, ώστε να παρελάσει ξανά στους Ολυμπιακούς Αγώνες, με την ελληνική αποστολή, ύστερα από 16 χρόνια και την τελευταία συμμετοχή, το 2008, στο Πεκίνο, δεν χρειάζεται καμία ανάλυση.
Για την σημαντικότητα της…τελείας που πρέπει να μπει στους 3 προηγούμενους και συνεχόμενους αποκλεισμούς στο Καράκας, στο Τορίνο και στην Βικτώρια του Καναδά, αλλά και στην αρνητικότατη ιστορία των 10 αποτυχιών σε 11 προολυμπιακές απόπειρες, δεν χρήζει καμίας συζήτησης.
Για το πόσο σημαντική είναι η «συστράτευση» και η ομοψυχία όλων όσων διεθνών παικτών, τεθούν στην διάθεση του Βασίλη Σπανούλη και κάτω από την σημαία του ελληνικού μπάσκετ, επίσης, δεν χρήζει ανάλυσης και εξηγήσεων.
Για το πόσο «σφιχτά» είναι τα χρονικά περιθώρια προετοιμασίας 15 ημερών, όχι μόνο της Εθνικής ομάδας, αλλά όλων των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων που έχουν ενώπιον τους, την διεκδίκηση πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι ασχολίαστο. Υπάρχει, όμως, ένα προβάδισμα, όμως για την ελληνική ομάδα, έναντι των άλλων που δεν είναι «οικοδέσποινες» των 4 προολυμπιακών τουρνουά. Οι Έλληνες διεθνείς δεν θα επιβιβαστούν σε κανένα αεροπλάνο για να ταξιδέψουν, θα κάνουν μόνο την διαδρομή ξενοδοχείο-ΣΕΦ, μέχρι τις 7 Ιουλίου και δεν πρόκειται να έχουν ταξίδι σε άλλη ήπειρο, με αλλαγές ώρας, προσαρμογή σε άλλες κλιματολογικές συνθήκες. Mαγευτικό το Πουέρτο Ρίκο που διοργανώνει ένα εκ των τεσσάρων Προολυμπιακών.
Για το ότι η Εθνική ομάδα βρίσκεται στην 14η θέση του παγκόσμιου ranking (δυναμικότητα) της FIBA και εκτός δεκάδας, γιατί με 5ες, 6ες θέσεις στην καλύτερη κατάταξη ευρωπαϊκών και Παγκοσμίων και πρόωρους αποκλεισμούς σε φάσεις των «16», έχουν υπάρξει… «προσπεράσεις», τα 14 τελευταία χρόνια αποτυχιών ή του…εξωραϊσμένου χαρακτηρισμού της «μη επιτυχίας», έχει προκαλέσει δεδομένη παράταση «δίψας» για μεγάλη διάκριση, μετά το χάλκινο στο Κατοβίτσε και στο ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ 2009.
Για την δεδομένη ώθηση που μπορεί να πάρει η Εθνική ομάδα στην ιστορική έδρα του «χρυσού» 1987, το ΣΕΦ, από τους Έλληνες φιλάθλους, δεν τίθεται κανένα ζήτημα. Η Εθνική θα παίξει στο «σπίτι» της, ο κόσμος δεν… παίζει, αλλά διαμορφώνει συνθήκες και δεν πρέπει να ακουστεί τίποτα, περί πίεσης της γηπεδούχου ομάδας και ψυχολογικού «μπούμερανγκ», αλλά και όχι ότι η έδρα δίνει πρόκριση. Η διαφορά με το Προολυμπιακό τουρνουά του 2008, στο ΟΑΚΑ, είναι ότι εκείνη η Εθνική ομάδα είχε τον «κορμό» καταξίωσης από τις επιτυχίες του 2005 (1η στο ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ, 2006 (2η στο Παγκόσμιο κύπελλο) και του 2007 (4η στο ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ), ενώ οι αντίπαλοι ήταν σαφώς υποδεέστεροι και η πρόκριση εξελίχθηκε σε τυπική διαδικασία.
Η Εθνική, αν δεν είχε την απουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου και εφόσον δεν υπάρξει άλλη για θέμα υγείας διεθνή παίκτη, θα διαθέτει την μεγαλύτερη δυνατή πληρότητα. Σε πρόσωπα, θα ήταν μεγαλύτερη και από την ομάδα που έπαιξε, πριν από 2 χρόνια στο ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ, καθώς εντάσσεται και ο Ντίνος Μήτογλου που δεν είχε παίξει σε Μιλάνο και Βερολίνο.
Για την προοπτική και την πρόκληση που έχει ο Βασίλης Σπανούλης να εξελιχθεί, με συγκριτικά στοιχεία της λαμπρής καριέρας που είχε ως παίκτης και σε διάδοχο των διακρίσεων του Παναγιώτη Γιαννάκη που οδήγησε την Εθνική σε μεγάλες διακρίσεις ενός χρυσού και ενός ασημένιου μεταλλίου, υπάρχουν βάσιμες πιθανότητες.
Στον πάγκο της Εθνικής έχουν δοκιμαστεί καταξιωμένοι προπονητές, 7 τον αριθμό (Καζλάουσκας, Ζούρος, Τρινκέρι, Κατσικάρης, Σκουρτόπουλος, Πιτίνο, Ιτούδης) μετά το 2008 και με μεγαλύτερη εμπειρία από τον Σπανούλη, αλλά τα επιθυμητά αποτελέσματα δεν ήρθαν σε τρία Προολυμπιακά τουρνουά, πέντε ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ και τέσσερα Παγκόσμια κύπελλα. Κάθε απόπειρα διάκρισης έχει την δική της ξεχωριστή ιστορία, δικαιολογία και συμπέρασμα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Ο Βασίλης Σπανούλης δεν έχει πολλά να πει στο κέντρο του παρκέ του ΣΕΦ στην σημερινή πρώτη συγκέντρωση για τη έναρξη της προετοιμασίας, γιατί ο στόχος είναι μεγάλος και η πρόκληση της παρουσίας του ελληνικού μπάσκετ στην γιορτή του Ολυμπισμού, το ίδιο.
Για το ότι επιβάλλεται να αποκατασταθούν άμεσα και από την πρώτη ημέρα, οι όποιες διαταραγμένες σχέσεις των όποιων διεθνών παικτών και λυθούν οι παρεξηγήσεις που δημιουργήθηκαν από τους πρόσφατους τελικούς, αποτελεί μέγιστη ανάγκη για το «προχωράμε όλοι μαζί».
Η Εθνική ομάδα έχει έναν υπέρτατο στόχο να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Και σε αυτόν τον στόχο, η ομοψυχία είναι το άπαν για να επιτευχθεί.