Η Δυτική Γερμανία κυριάρχησε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο (και όχι μόνο) τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 1972, ήταν στον τελικό το 1976, και έφτασε δεύτερη φορά στην κορυφή της διοργάνωσης, η τελική φάση της οποίας έγινε στην Ιταλία, τον Ιούνιο του 1980.
Το έκτο κατά σειρά Euro ήταν η πρώτη αυτού του είδους διοργάνωση, στην τελική φάση της οποίας συμμετείχαν οκτώ (8) ομάδες αντί για τέσσερις (4), που λάμβαναν μέρος μέχρι τότε. Οι επτά από αυτές εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους μέσα από προκριματικούς γύρους. Η όγδοη ομάδα ήταν η διοργανώτρια της τελικής φάσης, κάτι που επίσης για πρώτη φορά συνέβη. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν η Ιταλία. Επιπλέον, αυτό το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ήταν το τελευταίο που έγινε μικρός τελικός για την τρίτη θέση. Από το επόμενο, αυτός ο «άχαρος» αγώνας καταργήθηκε.
Η ελληνική συμμετοχή
Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, ήταν η πρώτη τελική φάση Euro στην οποία πήρε μέρος. Μια τεράστια διάκριση για την εποχή! Η Εθνική Ελλάδας προκρίθηκε έπειτα από ένα δραματικό παιχνίδι απέναντι στην Σοβιετική Ένωση, την οποία νίκησε εντός έδρας με σκορ 1-0, με γκολ του Τάκη Νικολούδη στο 81ο λεπτό. Στην Ιταλία, η Ελλάδα, υπό τις οδηγίες του Αλκέτα Παναγούλια, δεν έκανε ιδιαίτερα ικανοποιητικές εμφανίσεις και αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων.
Η Ελλάδα ξεκίνησε με ήττα από την Ολλανδία (1-0), συνέχισε με μία ακόμη ήττα από την Τσεχοσλοβακία (3-1) και έκανε την έκπληξη στο τρίτο και τελευταίο της παιχνίδι στο πλαίσιο του πρώτου ομίλου. Σε αυτό, αναδείχτηκε ισόπαλη χωρίς γκολ (0-0) με τη μετέπειτα πρωταθλήτρια, Δυτική Γερμανία!
Η γερμανική αρμάδα
Η τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1980 πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι εκείνης της χρονιά. Συγκεκριμένα από τις 11 Ιουνίου μέχρι και τις 22 Ιουνίου. Οι οκτώ χώρες που συμμετείχαν ήταν οι εξής: Βέλγιο, Τσεχοσλοβακία, Αγγλία, Ελλάδα, Ιταλία, Ολλανδία, Ισπανία και Δυτική Γερμανία.
Για την τελική φάση, στην Ιταλία, χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα γήπεδα: το Ολίμπικο της Ρώμης, το Σαν Σίρο του Μιλάνου, το Σαν Πάολο της Νάπολης και το Ολίμπικο του Τορίνου.
Στην τελική φάση, οι οκτώ ομάδες χωρίστηκαν σε δύο ομίλους, από τέσσερις ομάδες ο καθένας. Οι δύο αυτοί όμιλοι προέκυψαν έπειτα από κλήρωση. Όλοι οι αγώνες μεταξύ των ομάδων στο πλαίσιο των ομίλων ήταν μονοί. Η κάθε νίκη έδινε 2 βαθμούς και η ισοπαλία 1. Οι δύο πρώτες ομάδες των δύο αυτών ομίλων της τελικής φάσης προκρίθηκαν στον τελικό. Οι δύο δεύτερες αγωνίστηκαν στον μικρό τελικό, για την τρίτη θέση.
Στον 1ο Όμιλο πρώτη αναδείχτηκε η Δυτική Γερμανία. Δεύτερη τερμάτισε η Τσεχοσλοβακία, τρίτη η Ολλανδία και τέταρτη η Ελλάδα. Στον 2ο Όμιλο πρώτο αναδείχτηκε το Βέλγιο, δεύτερη η Ιταλία, τρίτη η Αγγλία και τέταρτη η Ισπανία. Οι Γερμανοί νίκησαν 1-0 την Τσεχοσλοβακία και 3-2 την Ολλανδία, ενώ ήρθαν ισόπαλοι 0-0 με την Ελλάδα. Οι Βέλγοι ήρθαν ισόπαλοι 1-1 με τους Άγγλους και 0-0 με τους Ιταλούς, ενώ νίκησαν 2-1 τους Ισπανούς. Ισοβάθμησαν με τους Ιταλούς στην πρώτη θέση με 4 βαθμούς, όμως, προκρίθηκαν στον τελικό, διότι πέτυχαν περισσότερα γκολ από τη «σκουάντρα ατζούρα» (3-2 έναντι 1-0 στην τελική κατάταξη) κι αυτό τους έδωσε την πρωτιά.
Στον μικρό τελικό, η Τσεχοσλοβακία επικράτησε της διοργανώτριας Ιταλίας έπειτα από την διαδικασία των πέναλτι, με το εντυπωσιακό 9-8, αφού στην κανονική διάρκεια του αγώνα το σκορ ήταν 1-1 και στην παράταση που ακολούθησε αυτό δεν άλλαξε.
Στον τελικό της διοργάνωσης, που έγινε στο Ολίμπικο της Ρώμης, παρουσία 50.000 θεατών περίπου, η Δυτική Γερμανία, με σπουδαίους παίκτες στη σύνθεσή της, αναδείχτηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης! Επικράτησε του Βελγίου με σκορ 2-1. Το παιχνίδι είχε δραματικό χαρακτήρα, καθώς οι Γερμανοί προηγήθηκαν με τον Χρούμπετς στο 10’, οι Βέλγοι ισοφάρισαν με χτύπημα πέναλτι του Βαντερέικεν στο 72ο, για να σκοράρει ξανά ο Χρούμπετς στο 88ο, κάνοντας το 2-1, που ήταν το τελικό αποτέλεσμα.
Οι συνθέσεις στον τελικό ήταν:
Δυτική Γερμανία: Σουμάχερ, Καλτζ, Φέρστερ, Στίλικε, Ντιτς, Μπρίγκελ (55’ Κούλμαν), Σούστερ, Μίλερ, Ρουμενίγκε, Χρούμπεστς, Αλοφς
Βέλγιο: Πφαφ, Γκέρετς, Μίλκαμπς, Μέους, Ρενκίν, Κουλς, Βαντερέικεν, Βαν Μουρ, Μόμενς, Βαν ντερ Ελστ, Κέλεμανς
Πηγή: el.wikipedia.org