Ένας σκληροτράχηλος φόργουορντ με παιχνίδι τόσο με πλάτη στο καλάθι όσο και από το γραμμή των τριών πόντων είναι πάντα πολύτιμος σε μια ομάδα της Ευρωλίγκας, ειδικά αν στο πακέτο του συμπεριλαμβάνεται και αμυντική αποτελεσματικότητα. Το φετινό πρόβλημα με τον Ντισόν Πιερ, στην 4η σεζόν του στην Ευρωλίγκα, είχε να κάνει με τους τραυματισμούς.
Προερχόμενος από μία εντυπωσιακή σειρά πλέι-οφ με τον Ολυμπιακό (9.2 πόντοι, 56% τρίποντο, 4.4 ριμπ, 2ασίστ), ο Πιερ υπέγραψε επέκταση συμβολαίου με τη Φενέρ και υπολογιζόταν ως βασικό γρανάζι της ομάδας. Το πρόβλημα ήταν ότι έχασε 11 παιχνίδια και παρότι έπαιξε αρκετά (20 λεπτά μέσο όρο), περιορίστηκε στους 5.2 πόντους με μόλις 31% από μακριά, μαζί με 4 ριμπάουντ, 1 ασίστ. Όχι τυχαία είδε την επίδραση του στο παιχνίδι της ομάδας του να φθίνει και τον Μπιπέροβιτς να τον ξεπερνά στην ιεραρχία.
Παρότι η φετινή είναι η χειρότερη του χρονιά στην Πόλη από άποψη αριθμών, ο Πιερ παραμένει ένας χρήσιμος παίκτης που μπορεί να βάλει προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες με το post παιχνίδι του απέναντι σε πιο light φόργουορντ, ειδικά από την στιγμή που έχει την αντίληψη να πασάρει καλά στην αδύνατη πλευρά για ελεύθερα σουτ. Η σημαντική αδυναμία του έχει να κάνει με την περιορισμένη ικανότητα του στη ντρίμπλα, αλλά και στο ασταθές φετινό του τρίποντο.