Τα ματσαρίσματα είναι συγκεκριμένα, ποιος θα μαρκάρει ποιον είναι δεδομένο και παρά του ότι οι δύο προπονητές πολύ συχνά επιλέγουν να πάίξουν με τρεις κοντούς στην περίμετρο (Λαπροβίτολα, Σατοράνσκι, Γιοκουμπάιτις και Γουόκαπ, Κάναν, Γκος) η παρουσία των τριαριών έχει αποδειχθεί καταλυτική και για τις δύο ομάδες σε όλη την σειρά ως τώρα.
Ο αρχηγός που έλειψε
Ο Κώστας Παπανικολάου δεν έπαιξε στα τρία πρώτα παιχνίδια εξαιτίας μιας γρίπης που τον ταλαιπώρησε αρκετά και τον κράτησε εκτός περίπου 15 μέρες. Η απουσία του στέρησε από τον Ολυμπιακό κυρίως αμυντική ενέργεια, δύσκολες αποστολές σε physical παιχνίδια που είναι το σήμα κατατεθέν του αλλά και επιθετικά, αφού στο τέταρτο ματς που μπήκε και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, έκανε την διαφορά.
Αρχικά είναι ο παίτης που ματσάρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον με τον Αμπρίνες, ο οποίος παραδοσιακά με τον Ολυμπιακό, είναι κίνδυνος – θάνατος με την μπάλα πίσω από την γραμμή του τριπόντου. Κλείνει μεγάλους χώρους στην άμυνα με τα μακριά του άκρα, αλλά κυρίως με την ενέργεια και την διάθεσή του να μην παρατάει καμία φάση. Είναι σημαντικό στα ριμπάουντ και επίσης συμμετέχει στην προστασία της στεφάνης, αφού σε κλειστές επιθέσεις προσπαθεί να βγει πάνω από το καλάθι και να ανακόψει ότι μπορεί.
Επιθετικά το μακρινό του σουτ είναι μια επιπλέον λύση για τον Ολυμπιακό, σε μια σειρά αγώνων που τα τρίποντα (εκτός του τέταρτου αγώνα) δεν είναι και το καλύτερο της ελληνικής ομάδας. Διαβάζει πολύ καλά τις επιθέσεις της ομάδας του, ενώ στην figure eight κίνηση που χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός στην περίμετρο είναι ιδανικός να μεταφέρει τη μπάλα, αφού είναι καλός χειριστής για τριάρι και τα μακριά του χέρια τον βοηθούνμ για hand off πάσες χωρίς η ομάδα του να φλερτάρει με το λάθος, απέναντι σε κλέφτες περιοπής όπως είναι ο Ρούμπιο και ο Λαπροβίτολα.
Σακίλ ο διεμβολιστής!
Ο Σακίλ ΜακΚίσικ τελείωσε την κανονική διάρκεια της λίγκας με 6,7 πόντους ανά μέσο όρο και στα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα έχει διπλασιάσει τις επιδόσεις του στο σκορ. Τρέχει μέσο όρο πλέι οφ 12 πόντους ανά ματς και ήταν βασικός πρωταγωνιστής για τον Ολυμπιακό στις δύο νίκες που έχει ως τώρα. Η θέση του είναι 2-3, αλλά με την απουσία του Παπανικολάου έπρεπε να καλύψει το κενό κι έτσι χρησιμοποιήθηκε από τον Μπαρτζώκα κυρίως σαν τριάρι.
Για εκείνον δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική διαφορά, αφού ότι κάνει σαν “2” κάνει και σαν “3”. Είναι ίσως μαζί με τον Γκος οι μοναδικοί παίκτες του Ολυμπιακού που μπορούν να δημιουργούν στον αντίπαλο κάθετα ρήγματα. Η αλλαγή ρυθμού όταν εφορμά στο αντίπαλο καλάθι μπορεί να καθηλώσει στο παρκέ ακόμα και τον πιο γρήγορο αμυντικό, ενά τα τελειώματά του είναι πολύ πάνω από την στεφάνη και συνήθως συνοδεύονται και με φάουλ. Το μοναδικό ίσως πρόβλημα με τον Αμερικάνο, είναι ότι τα μεγάλα του ματς τα κάνει συνήθως στο ΣΕΦ και σπάνια μακριά από το Φάληρο, πλέον όμως, γνωρίζει καλά πόσο σημαντικό είναι το επόμενο παιχνίδι και ξέρει πλέον πως να φορμάρει τον εαυτό του.
Ο Αμπρίνες που το βλέπει… βαρέλι
Στα τέσσερα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό έχει 8/18 τρίποντα (44,4%), όμως τρία από αυτά ήταν τόσο σημαντικά που στέρησαν από την ελληνική ομάδα τουλάχιστον 1/2 νίκες στα ματς που έχασε. Δεν είναι πως πρόκειται μόνο για έναν εξαιρετικό σουτέρ, το σουτ του τον έστειλε εξάλλου κάποτε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, είναι πως απέναντι στον Ολυμπιακό τα βάζει σε πολύ κρίσιμες στιγμές και είναι σουτ που κρίνουν νίκες.
Χρίζει ιδιαίτερης προσοχής στο πέμπτο παιχνίδι “τελικός”. Ο Παπανικολάου είναι ένας παίκτης που μπορεί να τον κρατήσει χαμηλά, γιατί όσες φορές ο Ολυμπιακός δοκίμασε να τον περιορίσει με κοντύτερο παίκτη, υπήρχε πρόβλημα. Βγαίνει από πολλά σκριν, εκτελεί πολύ γρήγορα και πολλές φορές η υπόθεση της αντιμετώπισής του είναι προϊόν ομαδικής, αμυντικής συνεργασίας.