Ο Παναθηναϊκός αξιοποιεί εξαιρετικά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παικτών του, που έχουν άρτια fundamentals και αντίληψη στις αποφάσεις (decision making). Το παραπάνω αποτυπώνεται στην επίθεση μισού γηπέδου που δουλεύει παραγωγικά και με πλουραλισμό. Στο PnR παιχνίδι οι χειριστές κάνουν εξαιρετική δουλειά και σε αυτό βοηθάει και το συνεχόμενο και δυνατό screening των ψηλών, ιδιαίτερα του Λεσόρ. Tο παιχνίδι απομόνωσης (Iso) του Ναν είναι μόνιμος πονοκέφαλος για τις αντίπαλες άμυνες. Επίσης, παίχτες με αντίληψη όπως ο Γκραντ και ο Γκριγκόνις μπορούν μέσα από σωστές αποστάσεις και αυτοματισμούς (spacing & timing) να εκτελέσουν και να διαβάσουν οποιαδήποτε κατάσταση. Τέλος βλέπουμε αρκετά κοψίματα (cuts) από δυνατή και αδύνατη πλευρά.
Η άμυνα μισού γηπέδου είναι και αυτή σε υψηλή αξιολόγηση. Ατομικά ο Τζέριαν Γκραντ είναι από τους καλύτερους αμυντικούς στη λίγκα και μετρ στις off ball αμυντικές δράσεις. Ομαδικά ο τρόπος που επιτίθενται στην μπάλα (stunt and recover) είναι εκπληκτικός και οι αμυντικές περιστροφές αναδεικνύουν ενέργεια και εξυπνάδα.
Η ομάδα του κόουτς Αταμάν θα μπορούσε να βελτιώσει το transition παιχνίδι της και αυτό θα συμβεί αν ανεβάσει την πίεση στη μπάλα, όπως γίνεται όταν βρίσκεται ο Καλαϊτζάκης στο παρκέ, καθώς και το low post παιχνίδι με Μήτογλου και Παπαπέτρου σαν επιπλέον πηγή δημιουργίας και εκτέλεσης.
Εν κατακλείδι, πολύ σημαντικό στοιχείο για ένα καινούργιο ρόστερ είναι η υπομονή και πίστη στο πλάνο, ώστε να χτιστούν οι αρχές και οι βάσεις, να δημιουργηθεί η φιλοσοφία και οι προσαρμογές, προκειμένου να επιτευχθεί η διάκριση στην απαιτητική λίγκα, και ο Παναθηναϊκός δείχνει να το κατακτά.
Ο Ολυμπιακός χαρακτηρίζεται από ένα συγκεκριμένο προπονητικό μοντέλο δράσης με αρχές και διαδικασίες. Η γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας από την μια πλευρά στην άλλη (swing) από hand off και off screen δράσεις ώστε να δημιουργηθούν καταστάσεις για ελευθέρα spot shoots. Το PnR παιχνίδι του με λίγες ντρίπλες σημαδεύοντας το κλείδωμα των ψηλών (Φαλ, Μιλουτίνοφ), οι οποίοι αξιοποιούν και τα passing skills τους στο μέσα – έξω παιχνίδι. Το περσινό συνεχόμενο σκοράρισμα (instant scoring) του Βεζένκοφ έχει σχετικά αναπληρωθεί με την αξιοπιστία στο μακρινό σουτ του Πίτερς και με κάποια quick hitters του Κάαναν.
Κατά τη γνώμη μου κάποιες στιγμές ίσως λείπει το κάθετο παιχνίδι του Σλούκα και οι αποφάσεις του στο crunch time. Ωστόσο υπάρχει η επίδραση (impact) και στις δύο πλευρές του γηπέδου, του χαρισματικού Γουόκαπ, όμως όπως είναι λογικό όταν έχει κουραστεί αργεί τις αποφάσεις και η ομάδα δεν τρέχει πάντα γρήγορα στο transition. Το παραπάνω καλύπτεται με την αποκατάσταση του Μακίσικ και τη μεταγραφή του Ράιτ ως γρήγορο rim to rim ψηλού και γενικά η προσαρμοστικότητα της ομάδας να ξεπερνάει τις όποιες δυσκολίες είναι αξιέπαινη.
Στην άμυνα οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται σε εξαιρετικό επίπεδο. Η πίεση στη μπάλα και ο τρόπος πoυ περνάνε over οι guards στα screens και στα handoffs αποτελεί επιτομή του hustle. Φυσικά και η άμυνα με αλλαγές είναι για σεμινάριο και βγάζει επιθετικότητα και transition points.
Η αποδοχή του ρολού του κάθε παίχτη και η διαχείριση της δεδομένης πίεσης, σε συνδυασμό με την υποστήριξη του αγωνιστικού πλάνου, είναι οι καθοριστικοί παράγοντες στην επιτυχία του φετινού Ολυμπιακού. Trust the process!!
