Συνέντευξη παραχώρησε ο Νορντίν Άμραμπατ σε ολλανδικό Μέσο μίλησε για την ΑΕΚ, τον Ματίας Αλμέιδα, αλλά και το μέλλον του ως... τεχνικός διευθυντής.

Ο Νορντίν Άμραμπατ μίλησε στην ολλανδικίκη ιστοσελίδα «volkskrant.nl» για την ΑΕΚ. Παράλληλα ο 36χρονος μεσοεπιθετικός ισχυρίστηκε ότι στο μέλλον θα ήθελε να γίνει τεχνικός διευθυντής.

Τέλος στάθηκε στην ταπεινότητα του Ματίας Αλμέιδα, ο οποίος κουράστηκε από τον υποκριτικό κόσμο του ποδοσφαίρου και προτιμά να δουλεύει στη φάρμα του.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Για την ΑΕΚ: «Σαν ποδοσφαιριστής θες να παίζεις πολλά παιχνίδια. Ένας εναντίον ενός και μονομαχίες. Ο Αλμέιδα κάποιες φορές στέκεται ανάμεσα στην ομάδα και άλλες πάνω από αυτή. Δεν δίνει σημασία στην αρνητική ενέργεια. Ως επαγγελματίας που κερδίζεις χρήματα από το χόμπι σου, θα πρέπει να είσαι ευγνώμων».

Για το μέλλον του ως τεχνικός διευθυντής: «Θα ήθελα να γίνω τεχνικός διευθυντής κάπου μια μέρα, αλλά αυτές οι θέσεις εργασίες είναι σπάνιες και πρέπει να έχεις τύχη».

Για τις ικανότητες του: «Μπορώ να εκτιμήσω με ακρίβεια τα προσόντα που έχει ένας ποδοσφαιριστής. Μου κάνει εντύπωση ο Ζορέλ Χάτο του Άγιαξ, ως αριστερός κεντρικός αμυντικός. Μπορεί να πηδήξει ψηλά, είναι γρήγορος, ήρεμος με τη μπάλα και έχει καλή πάσα. Και είναι μόλις 17 ετών. Δεν έχει μεγαλώσει ακόμα, οπότε γίνεται ακόμα πιο γρήγορος, ακόμα πιο δυνατός και καλύτερος. Σύντομα θα αξίζει 40 εκατομμύρια. Ίσως περισσότερο γιατί είναι αριστεροπόδαρος».

Για το ποδόσφαιρο και τον Ματίας Αλμέιδα: «Ξέρεις τι μου αρέσει πραγματικά; Όταν την μέρα πριν από έναν εκτός έδρας αγώνα, καθόμαστε μετά το δείπνο στο ξενοδοχείο περίπου επτά άτομα. Πίνουμε τσάι και μιλάμε απλά για το ποδόσφαιρο και το μέλλον. Ο προπονητής συμμετέχει και μας μιλά για την καριέρα του ή για το παρελθόν του. Ο Αλμέιδα έπαιξε απέναντι στην Ολλανδία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1988 και μιλά για τις σκληρές μονομαχίες με τον Έντγκαρ Ντάβιντς. Τον θεωρούσε τον καλύτερο της εθνικής Ολλανδίας. Είναι ένας ενδιαφέρων, ταπεινός προπονητής με μεγάλη εμπειρία ζωής. Σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο στα 30 του, μόνο για να ξεκινήσει ξανά στα 35 του. Είχε βαρεθεί τον υποκριτικό κόσμο του ποδοσφαίρου και δούλευε στη φάρμα του, οδηγούσε το τρακτέρ».