Με γκολ των Ντούσαν Βλάοβιτς (27′) και Λαουτάρο Μαρτίνες, Γιουβέντους και Ίντερ αναδείχθηκαν ισόπαλες 1-1 με τους “Νερατζούρι” να χαμογελούν καθώς διατήρησαν την πρωτεκαθεδρία τους και την απόσταση από τους “Μπιανκονέρι”.
Derby d’ Italia no181 και μάλιστα ντέρμπι κορυφής αφού πριν από τη σέντρα Ίντερ και Γιουβέντους κατείχαν την 1η και τη 2η θέση της βαθμολογίας αντίστοιχα με τη μεταξύ τους διαφορά να περιορίζεται στους δύο βαθμούς.
‘Ενα πρώτο ημίχρονο που ανήκε στους… επιθετικούς των δύο ομάδων. Πρώτος ο Βλάοβιτς ήταν αυτός που στο 27′ εκμεταλλεύθηκε το λάθος του Ντούμφρις στη μεσαία γραμμή, πήρε την μπάλα, συνδυάστηκε ιδανικά με τον Κιέζα για να πλασάρει και ν’ ανοίξει το σκορ, επιστρέφοντας στο σκοράρισμα μετά από τρεις μήνες.
Μια… χαρά για τους γηπεδούχους ωστόσο που δεν κράτησε πολύ, αφού σε φάση που ξεκίνησε – και πάλι – από τον Ντούμφρις, βρήκε τον Τουράμ στον κενό χώρο σε θέση έξω δεξιά, εκείνος γύρισε παράλληλα για τον Λαουτάρο Μαρτίνες που με εξαιρετικό πλασέ ακριβείας ισοφάρισε σε 1-1 στο 33′.
Μια αναμέτρηση που εμπεριείχε όλα τα – κύρια – στοιχεία ενός ντέρμπι, ήτοι πάθος, δύναμη, σκληρά μαρκαρίσματα με την ανοχή του διαιτητή και πολλές μάχες στο χώρο του κέντρου, περιορίζοντας το ενδιαφέρον για κάτι περισσότερο στις περιοχές των δύο ομάδων.
Ίδιο σκηνικό και στο δεύτερο μέρος με τις δύο ομάδες να αλληλοεξουδετερώνται, αν και στο πρώτο τέταρτο δεύτερου 45λεπτου η ομάδα του Σιμόνε Ιντζάγκι ήταν αυτή που είχε την υπεροχή και την πρωτοβουλία των κινήσεων μεν αλλά δίχως να καταφέρει να τη μετουσιώσει σε κάτι πιο ουσιαστικό.
Την ίδια στιγμή η “Μεγάλη Κυρία” έμοιαζε εγκλωβισμένη στο μονοδιάστατο παιχνίδι της, ειδικά απέναντι σε οργανωμένη άμυνα, περιμένοντας – σχεδόν – τα πάντα από τις εμπνεύσεις και την κινητικότητα του Κιέζα από την αριστερή πλευρά.
Σε ότι έχει να κάνει με τις κινήσεις των δύο προπονητών στη… σκακιέρα αν κάποια εξ αυτών χρήζει ιδιαίτερης μνείας αυτήν έχει να κάνει με τον Κουαδράδο που μετά από 220 εμφανίσεις με τη φανέλα της Γιουβέντους με την οποία κατέγραψε είκοσι γκολ και σαράντα μία ασίστ, έγινε αποδεκτός με πολύ έντονες αποδοκιμασίες τόσο κατά την είσοδό του στη θέση του Ντούμφρις όσο και σε κάθε επαφή του με την μπάλα.