Μεταξύ των ομάδων κορυφαίου επιπέδου στην Ευρώπη, τα ζεύγη επθετικών δεν είναι τόσο συνηθισμένα όσο παλιά. Υπάρχουν βέβαια κάποιοι προπονητές, που τουλάχιστον μερικές φορές, βασίζονται σε συνεργασίες δύο σέντερ φορ. Αλλά υπάρχουν όλο και περισσότερες ομάδες που επιλέγουν περισσότερο τα συστήματα 4-3-3 ή 4-2-3-1. Αυτές τείνουν να έχουν έναν μοναχικό επιθετικό, με την υποστήριξη να προέρχεται από τους χαφ και τους ακραίους, παρά από κάποιον άλλον σέντερ φορ.
Μία ομάδα που παίζει κυρίως με δύο επιθετικούς είναι η Ίντερ. Υπό τον Σιμόνε Ιντζάγκι, οι «νερατζούρι» ουσιαστικά δεν έχουν παρεκκλίνει από το σύστημα 3-5-2. Και ενώ υπήρξε διαφορετική δυναμική σε αυτό το σχήμα, η σχέση μεταξύ των δύο επιθετικών είναι πάντα ζωτικής σημασίας.
Οι Αλέξις Σάντσες και ο Μάρκο Αρναούτοβιτς δεν είχαν απαραίτητα μεγάλη απήχηση όταν έπαιξαν μαζί.
Όταν όμως ο Τουράμ και ο Μαρτίνες βγαίνουν μαζί στο γήπεδο, υπάρχει σπουδαία μεταξύ τους χημεία. Ο Αργεντινός αρχηγός της Ίντερ έχει πετύχει σε 10 ματς σε όλες τις διοργανώσεις 11 γκολ, μαζί με 2 ασίστ και ο Τουράμ (επίσης σε 10 ματς) μπορεί να έχει σκοράρει μόλις 3 φορές, αλλά έχει 7 ασίστ. Συνολικά δηλαδή, 14 γκολ και 9 ασίστ μεταξύ τους.
Το σύστημα του Ιντζάγκι έχει αποδειχθεί ιδανικό για να πάρει την πιο επιθετική παραγωγή και από τους δύο. Και αντίστροφα, κάθε ένας από τους δύο επιθετικούς, έδειξε να έχει ακριβώς τα σωστά χαρακτηριστικά και την ποιότητα, για να δώσει πνοή στις ιδέες του Ιντζάγκι.
Στην πραγματικότητα, ο Τουράμ και ο Μαρτίνες είναι πολύ μακριά όσον αφορά την κατάταξη των ζευγαριών στην επίθεση στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Το ζευγάρι της Ατλέτικο Μαδρίτης Άλβαρο Μοράτα και Αντουάν Γκριεζμάν είναι το επόμενο στη σειρά. Έχει 7 γκολ ο Μοράτα και 5 ο Γάλλος, χωρίς κάποια ασίστ.