Ήταν 17 Απριλίου 2018 όταν η Ρεάλ γινόταν σκόνη και θρύψαλα από τον Παναθηναϊκό στο Game 1 του Ο.Α.Κ.Α: 95-67. Δύο ημέρες αργότερα, με τον Ντόντσιτς μοναδικό αξιόπιστο πόιντ γκαρντ, ο Λάσο μετέφερε το κέντρο βάρους στους Ρέγες-Αγιόν, πήρε το δεύτερο ματς και ξεκίνησε την αντεπίθεση που οδήγησε στην decima στο Βελιγράδι. Τότε όμως ο Ντόντσιτς ήταν ακόμα στη Μαδρίτη, ο Ράντολφ είχε άθικτο αχίλλειο τένοντα, ο Αγιόν έφερνε σκληράδα και playmaking από το «5», ο Ρέγες μάζευε ριμπάουντ, ο Κάρολ ήταν νεούδι 36 ετών, ο Γιουλ ακόμα έφερνε ενθουσιασμό στους συμπαίκτες και φόβο στους αντιπάλους.
Τρεις ημέρες και τρία χρόνια αργότερα, οι blancos το έζησαν ξανά. Αυτή τη φορά δεν παραδόθηκαν από το ξεκίνημα, δεν έχαναν με 20-0 στο πεντάλεπτο. Αντιθέτως μπήκαν με 0-8, άντεξαν στο σφυροκόπημα του Σίμον και του Μπομπουά, ήταν μέσα στο ματς στο ημίχρονο, 44-40.
Όταν όμως η περιφερειακή πίεση νέκρωσε τη δημιουργία από το pick n roll τα τρίποντα στέρεψαν και οι πόντοι στο δεύτερο μέρος έφτασαν επιεικώς τους 23. Έφυγαν από το παρκέ με 27 πόντους στο κεφάλι. Συμβαίνει και στους καλύτερους, όμως όταν πριν από τρεις εβδομάδες η είσπραξη είναι άλλοι 25 και μάλιστα στη Μαδρίτη (83-108), δεν χωράει και πολύ ανάλυση.
Η μάλλον χωράει. Στο Παλάθιο ο Λάρκιν έβαλε 16 με 6 σουτ και 8 βολές, μοιράζοντας και πέντε ασίστ. Ο Μίτσιτς πρόσθεσε 13 με άλλες έξι. Οι σταρ ήταν εκεί, όχι εκτυφλωτικοί, αλλά θετικοί.
Χθες το απόγευμα στο Σινάν Ερντέμ ο Λάρκιν χρειάστηκε 14 σουτ και μία βολή για να βάλει 14 πόντους. Ο Μίτσιτς ξεκίνησε άθλια, έβαλε ένα από τα εννέα σουτ και ήταν βοηθητικός αλλά όχι καθοριστικός, η Εφές έκανε πλάκα στο δεύτερο ημίχρονο και κέρδισε με νταμπλ σκορ, 46-23.
Ο Σίμον έστηνε σαδιστικά το ένα πικ εν ρολ μετά το άλλο και η Εφές μετέτρεπε το μεγαλύτερο ατού της Ρεάλ σε αδυναμία: ο Έντι Ταβάρες έβλεπε την πρώτη γραμμή άμυνας να καταρρέει και στη συνέχεια πάσχιζε απέναντι σε δύο αντιπάλους, εις μάτην. Ο Μπομπουά τελείωνε τις φάσεις, ο Μοερμάν έσφιγγε την άμυνα, ο Ντάνστον έδινε ποιοτικά λεπτά από τον πάγκο. Η Ρεάλ πνίγηκε στο Βόσπορο μοιράζοντας τρεις ασίστ στο δεύτερο ημίχρονο. Γιουλ, Κοζέρ, Αμπάλδε είχαν μαζί 3/20 σουτ. Το έλλειμμα δημιουργίας κραύγαζε, αφού ο Γκαμπριέλ Ντεκ δεν ήταν πια εκεί να πιάσει στασίδι στο χαμηλό ποστ και να φτιάχνει φάσεις, ανισορροπία και ευκαιρίες για κυκλοφορία της μπάλας, αποστάσεις και ελεύθερα σουτ. Ο Χένρι και ο Ερτέλ θα κυβερνούν την βασίλισσα του χρόνου, αλλά φέτος το κενό που άφησε ο Καμπάσο είναι αναμενόμενα γιγάντιο.
Αλλάζει η κατάσταση; Αν η Εφές συνεχίσει να αποδίδει σε παραπλήσια επίπεδα απόδοσης, όχι. Θα χρειαστεί όχι μόνο να βρει τρόπους η Ρεάλ να επιτεθεί παρατώντας το πικ εν ρολ ως πηγή δημιουργίας και εστιάζοντας στους ψηλούς της, αλλά και να γυρίσουν πίσω οι δείκτες του ρολογιού για τα μέλη της χρυσής γενιάς της προηγούμενης δεκαετίας. Δύσκολα πράγματα απέναντι στην αγριεμένη Εφές, που φέτος δεν αποκλείεται να πάρει σκούπα και φαράσι σε αυτή τη σειρά.
Απαραίτητο υστερόγραφο. Ο Πάμπλο Λάσο έστειλε στο παρκέ βασικό τον 18αρη Τρίσταν Βούκτσεβιτς, να κάνει ντεμπούτο στα πλέι-οφ στην Ευρωλίγκα απέναντι στην πυρηνοκίνητη Εφές. Φυσικά δεν είναι πυροτέχνημα. Γκαρούμπα, 19 ετών, 35 ματς με 15 λεπτά μέσο όρο. Αλοθέν, 21 ετών, 25 ματς, 14 λεπτά μέσο όρο. Από το βάθος έρχεται η φουρνιά του ’04. Στον μεγαλύτερο σύλλογο του πλανήτη. Τυχαίο; Δεν νομίζω.